Целта на овој марш била да ја покаже неспособноста на тогашната владеачка елита во Италија, при што италијанскиот цар на 29 октомври мандатот за составување на Италијанската влада го додели на Бенито Мусолини.
Овој марш може да се нарече и како денот на победата на фашизмот.
Самиот марш беше составен од помалку од 30.000 мажи, но кралот делумно стравуваше од граѓанска војна, бидејќи одретиде веќе ја презеде контролата врз рамницата, и поголемиот дел од земјата, а фашизмот повеќе не се сметаше за закана за воспоставувањето на власта. Мусолини беше замолен да формира кабинет на 29 октомври 1922 година, додека околу 25 илјади црнокошуљаши парадираа во Рим.
Мусолини законски стигна до власт, во согласност со Статуто Албертино, италијанскиот устав. Маршот во Рим не беше одземање на моќта што подоцна славеше фашизмот, туку преципитирачка сила зад трансферот на власта во рамките на уставот.
Многу деловни и финансиски лидери веруваа дека ќе биде можно да се манипулира со Мусолини, чии рани говори и политики ја истакнаа слободната економија и економската политика. Ова се покажа како премногу оптимистичко, бидејќи корпоративниот став на Мусолини ја нагласи вкупната државна моќ над бизнисите колку што е над поединците, преку управувачките индустриски тела ("корпорации") контролирани од страна на фашистичката партија, модел во кој бизнисите ги задржаа одговорностите за сопственоста, било која од слободите. До 1934 Мусолини тврдел дека ги национализирал "три четвртини од италијанската економија, индустриски и земјоделски", повеќе од која било друга нација освен Советскиот Сојуз.
No comments:
Post a Comment