Национален став (2)

Продолжувам со вториот текст посветен на прашањето за националниот став кај Македонците.
Сега се на ред навивачките групи.

Во времето на комунизмот во СФРЈ, немаше никаква слобода за искажување на поинакво мислење од она што е партиско и државно.Немаше телевизии, весници, а да не станува збор за интернет портали и социјални мрежи.
Така единствено место каде што можеше да се покаже поинаков идеолошки концепт, и борба против СФРЈ и комунизмот станаа стадионите.
Токму со тоа новоформираните навивачки групи, станаа еден вид на револуционери во општеството, кои конечно почнаа да ги промовираат националните ставови на малите народи во СФРЈ , и да го пртескажат крајот на една држава која веќе беше клинички мртва.
Битката на Максимир беше официалниот крај на СФРЈ и почетокот на крватава граѓанска војна во повеќе нејзини поранешни републики.

И Македонија не беше исклучок.Токму на стадионите прв пат се слушна идејата за независна Македонија, а и подоцна стадионите и малите тифо групи беа единствени кои се спротиставуваа на националните предаства од политичарите, со оглед дека како што напишав во првиот текст во Македонија национални организации нема.

Со самото тоа навивачките групи сакајќи или не, сами по себе станаа национални организации , чувајќи ја Македонија од предаства.Причина поради која се најдоа на тапет од страна на политичарите.

Без разлика дали се македонски или албански етнички навивачки групи, тие го искажуваат мислењето на својата етничка заедница за повеќе прашања без влакна на јазикот.Само со една разлика, едниве беа репресирани, а другите наградувани за тоа, и двете не по нивна вина.

Навивачките групи го превземаа товарот на себеси за борба за државноста на Македонија, со што станаа едиствени организации кои делуваат во Македонија кои не припаѓаа на некој од двата центри на моќ, кој ја продаваа Македонија.

Со тоа одлуката беше повеќе од јасна, преку разни репресивни мерки да се уништат навивачките групи, кои и претставуваа  мала но сепак единствена опасност за политикантите.

Средставата со кои ќе се уништат воопшто не беа бирани, па така се удри по нив со цела сила, летеа пендраци, кривични пријави, апсења, психички тортури со постојано повикување во станици за разни ситници, се со цел да се скрши нивниот дух.
Ваквата репресија и удар кон навивачките групи не беше воопшто забележен од народот, кој како и да го поддржуваше "превоспитувањето" на оние чија што единствена вина беше што го кажуваа она што тие јавно го мислат, а немат муда да го кажат во лице на политичарите.

Она што е можеби е најжално е што самите навивачки групи си помогнаа да бидат уништени.
Заслепени од желбата едните да бидат подобри од другите, немаа никаква навивачка солидарност, не помагаа на групите кои имаа забрани да гостуваат на нивен терен, напротив и меѓусебно си ликуваа за тоа.
Никогаш не се обединија да делуваат како една организација која ќе ги заштитува нивните интереси и права, а притоа да си го продолжат своето навивачко ривалство надвор од тоа здружение и националната борба , и борбата за кауза.За тоа македонските навивачи може многу да научат од своите колеги од Хрватска и Полска.

И можеби најголемата грешка, оставањето на репрезентацијата без поддршка.Токму репрезентативните селекции на Македонија ќе беа одлично место каде што навивачите ќе ги освојуваат симпатиите на народот , а воедно многу полесно ќе задаваа удар по своите противници.

Ова е воведен дел за текстот кој ќе следува наредната Недела (најверојатно) на тема Третманот кон навивачките групи во Македонија.
Тука ќе се покаже односот како Албанците ги третираа своите групи, а како Македонците своите.

Продолжува.

Национален став

Имањето на национален став по одредени прашања е нешто што го одликува чувството за припаѓање кон одредена нација, како едно свето и патриотско чувство.

Секој припадник на нацијата ги прифаќа националните ставови по одредени прашања како лично свои и за нив се бори заедно со целата нација.

На жал во Македонија и кај Македонецот такво национален став или национално чувство не постои.

Минатото покажало во мал милион примери дека кај Македончето не постои ништо повеќе од ставот на партијата на кој тој припаѓа, без да покаже никакви национални чувства, освен ако не се асортиман на излив на емоции искажени во виртуелниот простор со скриени профили и без никаква реална желба да се покажат и јавно.

Македонија тоне од фактот што нејзиниот народ нема став како колектив за ниту едно прашање, освен  политикантите кои секогаш имат едногласен став, кога ги покачуваат своите примања на сметка на обичниот народ.

Од 1991 па до 2017 година, Македонецот не покажа дека има кичма.

Еден политичар изјави Македонија треба да ја свитка кичмата за прашањето на името, но на жал тоа не е возможно не дека народот е едногласен, туку дека мора нешто да се има за да се свитка.

Анализата може да се почне уште од самиот референдум за осамостојување 1991.

Освен светиот датум 8 Септември, тој апсолутно немаше ама никакви, цитирам никаква врска со реална желба на нацијата за независност од Југославија.Самото референдумско прашање го покажа тоа и стравот или желбата а можеби и мечтата и сонот за можен спас на Југославија која тлееше во нашиот политичар и добар дел од народецот.

1992 доаѓа референдумот за Илирида, тогаш сеуште маргиналното Албанско малцинство оддржува референдум за своја држава, нормално никаде признат ниту оддржан по било какви прописи, но ваквото играње на референдум денес им носи големи поени на албанските политичари кога седат на преговарачка маса.

Во 1992 Македонецот беше во сон, и наместо да излезе на улица против ваквите сеператистички движења , тој удобно седеше во својата фотеља сметајќи го тоа за не важен настан, не разбирајќи дека овој настан беше почетокот на тоа што не донесе до денес, до јазикот, до можна кантонизација.Се можеше да биде сечено од корен, но на жал се немаше желба за тоа.

1994 година , Тетовски универзитет, дел од желбата за создавање на Илирида.Повторно млака реакција од политичарите, а никаква реакција од народот.

1995 година промена на знаме, ниту еден протест, ниту било каква реакција на Македонците по ова прашање.

Па поставувањето на Талат Џафери за претседател на собрание, кога малолетниците си ги ставија главите во торба да ја бранат државата, пред тоа Хашките случаи во кој им простивме на терористите што не тероризираа, ни ускратија осново човеково право за вода, не сечеа по кожа, не убиваа во најкувичките заседи, Мотел Бриони и најѕверското убиство запаметено и.т.н.

Од 1991 па се до 2017 Македонија немаше ниту една силна национална организација, ниту една од во тој период основани малку не успеваше да достигне ни до 100 членови,  и воопшто не беа активни, а и да беа правеа минорни протести, потполно незабележителни.

Сето тоа требаше да се смени со формирањето на МПЗ Тврдокорни, национална организација која требаше да го штити и конечно изгради националниот став кај Македонецот.

Здружението е прво кое излезе со јасна антипартиска ориентација, покажувајќи уште во своите зачетоци дека конечно Македонија ќе добие организација вредна за почит, за чување на националните интереси на нацијата и конечно демонстрирање на националниот став кај Македонецот.

Почна со силна и јака работа, посетувајќи повеќе градови, изјаснувајќи јасни и силни македонски ставови и одржувајќи го првиот национален и десничарски марш во Македонија.

Редеа успех за успех, но тоа не им одговараше на политичката елита па и на народот.

Народот на Македонија наместо да застане во одбрана на организацијата која ќе се бори за нив и нивните права, тие ги избраа политичките партии.

Помеѓу својот војник народен и џелатот, тие му ја бакнаа раката на џелатот.

Почнаа со разни напади, исмејувања, понижувања наменети кон овие млади момичиња, искрени патриоти и родољуби, а нивниот грев само еден, што се борат за својот неосвестен народ наместо за политичка партија, што носат црна облека и маршираат во кордон, наместо да урлаат и патуваат со автобуси по митинзи.

Ваквото расчеличување на своите чеда во светската пракса и историја ретко може да се најде, а посебно во 21 век тоа е прв и уникатен случај.

Жално е што можеби нивните идеолошки противници од крајната левица единствени успеа да ги препознаат искрените намери на оваа група на патриоти иако не се согласуваа со нив и ветија борба против нивни сфаќања и делување.Секако според нивните светопогледи на светот.

Оваа група покажа нешто што никогаш до сега не беше видено, хиерархија, одговорност, дисциплина, љубов, вера, и решителност, а тоа им бодеше очи на партиите.

И двете со директива, уништете ги Тврдокорните.

Разни квази новинарчиња објавија разни текстови со лаги , дури текстовите едни со други им беа 100 % различни (типично новинарско истражување нели) и на тој начин го тереа народот да се сврти против оние кои беа спремни да дадат се за него.

Ораганизацијата можеби ја покажа и најкрактреистичната македонска особина, борбата за превласт.На жал првата и искрена постава беше срушена за да дојде партиски мотивирана елита.Подоцна таа беше повторно срушена , за да дојде сосема трета нова постава.

Но жарта, храброста и посветеноста од почетокот  на првата постава на Тврдокорни некако избледе и исчезна во воздухот, а последниот најавен протест можеби покажува колку од оваа трета постава на  Тврдокорни сфатија дека на жал мора националниот став да го наметнат како партиски на опозицијата, за да се успее, бидејќи народот ние неосвестен и можеби болно но мора да си признаеме и глуп.

Многумина задоени од политичките перални на мозоци , дури сега ја сфатија искрена и чесната намера на младите Тврдокорни.

На Македонија и се потребни и си ги сака своите први Тврдокорни, храбри пожртвувани млади македонски патриоти и родољуби, кои својата Македонштина ја покажувале и докажувале таму каде што другите главите ги ведат, како во Мала Преспа, Пирин, Овчарани, Мечкин Камен 2017, каде што својата љубов кон Македонија ја преточија во еден идеал кој е нов и уникатен, надвор од сите партиски комбинаторики нудејќи рака на секој Македонец.

Тие момци кои маршираа, кои даваа крв, кои ги чуваа македонските гори од уништувања мора да се вратат назад што побрзо, бидејќи на нејзината родина и се попотребни од било кога, дека на Македонија и требаат нејзините млади Тврдокорни.

Продолжува....

Маршеви - Латвија и Шпанија

Овие два дена беа оддржани два национални марша и тоа во Латвија и Шпанија.
Во Латвија маршот беше оддржан по повод денот на независноста на Латвија, додека во Шпанија маршот беше оддржан од страна на Шпанската Фаланга за унитарна Шпанија.

Латвија :

Шпанија :

Видео 1
Видео 2
Видео 3

Спиро Китинчев

Спиро Китинчев познат по пседводнимот Скопјански е политичар, градоначалник на Скопје во периодот од 1941-1944 и еден од основачите  на Независна Држава Македонија.

Китинчев е роден во 1895 година во Скопје.Учи во гимназијата во Солун, а по време на Првата светска војна учи во Лозана, Швајцарија.За време на војната (1915-1918) неговиот татко Ѓоре Китинчев е градоначалник на Скопје, за време на бугарското управување на градот.
Се вклучува во организацијата на македонските студенти ММТРО во Швајцарија.На 16 декември 1918 година Китинчев е еден од организаторите на обединувањето на македонските студентски дружини под името Главен Совет.
Во 1919 година за време на заседението на Париската мировна конфренција  Главниот совет издава апели, меморандуми како и печатен орган "Ендепенданс Маседониен" кој работи во полза за независна мултиетничка Македонија, по принципот на Швајцарската конфедерација.

Во 1919 година се враќа во Скопје.Тој е еден од основачите на списанието "Луч" и промотор на идејата да се пишуваат текстовите на локалниот говор.Станува член на околискиот комитет на ВМРО.

По пропаѓањето на Кралството Југославија во април 1941 година Китинчев станува градоначалник на Скопје, кога градот е предаден на бугарско администриране.Во исто време е избран за вицепретседател на Бугарските акциони комитети.
На 8 Септември 1944 година ја прогласува Независна Држава Македонија.Заминува во Ќустендил каде што е уапсен од новите бугарски власти и е предаден на југословенските комунисти.
За време на судскиот процес од 25 мај до 2 јуни 1945 година, Китанчев е обвинети заедно со Димитар Ѓузелов и Димитар Чкатров, дека го воспитува населението на Македонија во бугарски национален дух и работи за сооединување на Македонија кон Бугарија.
Тројцата обвинети изјавуваат  дека се борат за населението во Македонија се запази од србската асимилација и за ослободувањето од србското робство.Китанчев е осуден на смрт, но подцна пресудата му е заменета со 20 години затвор.Умира во затворот Идризово по една година од туберкулоза и тортура.

Не сме повеќе збунети

Многу ми е драго и мило ако мојот текст донесе промени кај шарените куртони, па тие се консолидираа и не се повеќе збунети.
Ете дојде нов клучен закон и тие беа едногласни и прибрани.Се сетиле што пишал Револуционерот. "Збунети шарени"

Радува фактот што конечно може да работаат раатски и се научиле на новата работа , како се читат закони, како се гласа, кога се гласа, и нема повеќе да прават киксеви.
Од сега натаму ќе работат за идината на сите нас, сложно, шаренолико, за "сите" граѓани во Македонија.
И се прашувате а кој закон е тој што ги консолидираше ? - Законот за јазикот , оној со кој тие тврдеа дека страшилото ги заплашувал само граѓаните, а тие дадоа огромен "збор" дека нема да биде донесeн.Е со тој.

А доколку не сте го прочитале, прочитајте го и текстот во продолжение кој ќе го поставам, за тоа што всушност значи овој закон, и какви проблеми ќе ни донесе тој во иднина.
Вистината за двојазичноста

Летоци

Во Македонија сеуште со фалсификуваната историја Македонците се прикажени како антифашисти и борци против Германија.Сепак вистината е сосема поинаква и далеку од тоа дека сите Македонци биле против Германците, напротив огромниот дел од нив во Германците гледале како на ослободители и браќа.
Токму по овој повод видни македонски дејци и почитувани и угледни граѓани од речиси сите градови на Македонија потпишуваат писмо кое  со германските авиони е раширено низ цела Македонија во вид на летоци.


                 
Македонци !
За вас нема ништо по свето од слободата.
За неа вие сте пролеале реки од крв.
Доаѓа честа за која сте мечтаеле од десетелетија.
Ослободоте се од омразениот србски јарем.
СКИНЕЈТЕ ГИ ОКОВИТЕ.
Германскиот војник е ваш пријател.
Тој се бори против србската власт, која што го натера да војува на ваша страна, но не и против вас.
Македонци војници !
Цела Македонија е веќе слободна и ослободена од нашите сојузници Германците.
Затоа ние, како искрени Македонци ве повикуваме, без колебание веднаш да се предадете на ослободителите Германци , така како што сте во војничка облека.
Германските војски ќе ве примат братски како сите до сега предадени македонски војници.
Да живее слободна Македонија.

Менталитетот е нашиот проблем

Менталитетот на Македонецот е причина поради кој тој е лесна мета на неговите сопствени политичари кои лесно го молзат и стрижаат по сопствените потреби.

Главната карактеристика за Македонецот е : Наведната глава сабја не ја сече.

Но постојано наведната глава ниту ќе види сонце, ниту ќе проживее достоинствен живот.

Речиси сите сме се соочиле со феноменот на тоа дека нашите родители секогаш не сопирале и не молеле да не сме дел од борба за подобра држава  и борба против алчните криминалци од политичари, или поточно можеби терминот политичари и не доликува, туку најсоодветно е политиканти.

Секогаш со онаа , зошто мора сине/ќерко ти, седи си мадро, нека се борат другите ти ни биди жив(а)/здрав(а) и.т.н.

Погледнете го серијалот Тврдокорни првата сезона и ќе забележете дека речиси сите видни и прочуени македонски револуционери го доживеале истото од своите сопствени родители..

Токму со ова се соочуваме со еден проблем да самите наши родители сосема несакајќи стануваат наши непријатели, односно ни претставуваат голема пречка во остварувањето на нашата цел за подобра држава во која ќе живееме.

Можеби примерот кој е посочен е малку несоодветен и звучи глупо, но добро ја отсликува состојбата  на тоа како размислуваат Македонците.

Која е причината која доведува до таков поразитален менталитет ?

Тоа е неедукацијата и немањето на борбен жар во Македонецот.
Ако гледаме во минатот речиси сите видни македонски револуционери и херои всушност се личности кои својот борбен дух и едукација ја должат на временскиот период поминат надвор од Македонија, односно кога биле печалбари.
Всушност току дружејќи се со личности надвор од Македонија и согледувајќи го начинот на кој живеат народите и луѓето во средите каде што заминале да се образуваат или да работат ја добиле мотивацијата, едукацијата и желбата за да ја променат и својата Македонија.

Токму тука најмногу треба да работат сите македонски родљуби, националисти и фашисти, да работат во поглед на едуцирање на сопствениот народ во сите сегменти.

Едуцирањето на Македонецот, борбата која ќе биде пеколно тешка мора да се помине, за од кога ќе се едуцира подобар дел од народот , ќе се подигне со самото тоа и борбениот дух и менталитет на народот, а Македонецот повеќе нема да биде овца за стрижење на локалните ни политиканти.

Национален марш за денот на независноста во Полска

Во Полска се оддржа традиционалниот национален марш по повод  денот на независноста на Полска.
Традоционалниот марш кој се одржува секоја година во Варшава беше поддржан од повеќе од над 60 000 пољаци.
Мала група на антифашисти и ЛГБТ активисти оддржа мизерен контрепротест.

Видео 1
Видео2
Видео3
Видео4
Видео5

"Збунети" шарени

Кој прати собрание можеше да ја види седницата во која со носеше законот за Народниот првобранител.
Ако се сеќавате тој беше еден од главните закони за кој ветија дека ќе се борат Шарените куртони (во своите замисли револуционери) и дојде денот кога тоа треба да го реализират.
Е само што имаше мал проблем, тие сосема случајно се "збуниле" и гласиле против законот кој толку многу го бараа кога го протестираат.

Тоа е само еден огормен доказ за тоа што одамна го пишувавм дека Шарените = ГДОМ, исти гниди кои се борат само за власт, без никакви морални, иделошки или било какви принципи.
Без никаков срам и перде изјавија дека биле збунети и дека тоа ќе го исправат во наредна прилика (ако ја има де).
Замислете го фактот дека државата ни ја водат луѓе кои се збунуваат кога се ставени на гласење нивни закони, луѓе кои не знаат зошто се во парламент и не знаат што треба да гласаат а што не, за што ветиле дека ќе се борат во парламент и против што ќе се борат во него.

На Македонија и се потребни право политички борци кои ќе се борат за своите идеали до крај, без компромиси, без разлика дали ќе успеат или не во тоа.

Нас ни требат борци, а не демагози.
Промената треба и ќе почне од нас самите.

Дизел економија

Многу се мислев како да биде насловот на овој текст или колумна како и да милувате и решив да биде Дизел економија во чест на неговото величество дизелот и неговото идно покажување.

Всушност самото покачување на акцизата за дизелот не би било вест , ако не ги покажува парадоксите не левичарската а посебно марксистичката економија.

Ветија враќање на парите на народот и ја укинаа радиодифузната такса, сосема небитна давачка која и не го оптоварува премногу семејниот буџет.

Жаргонски речено, тие ни дадоа лижавче со кое ние треба да се залажуваме, дур тие се спремаат да ни ги украдат лебот и месото позади грб, дур народот е залажен и задоен со лижавчето.

Зголемената акциза ја бранат со фактот дека сакале да ги подобрат еколошките стандарди во државата, што би било океј и би држело вода но доколку ги намалеа акцизите на еколошки подобните горива.

Ептен итро и типично комунистички, но со еден мал проблем, сега медиумите не се 100 % под контрола на партијата.

Така фунцкионирала  и СФРЈ, ќе дадат некој бенифит на народот, кој тој сам ќе го преплати дупло , со нови давачки и најчесто со неплаќање на цел пензински фонд од страна на стопасвеникот односно државата, многумина го искусиле тоа горчливо чувство од времето на СФРЈ.

Она што е очигледно е дур комунистот или левичарот ти дава дар, е само да ти ги замагли очите дур те краде позади грб , и тоа крадејќи те на големо.

И крајниот парадокс однесувањето на левичарите кога се во опозиција и во власт.

Истава партија бараше и се бореше за намалување на акцизите се со цел да му помогне на народот, но кога тие водат држава и е битен буџетот да има пари за да трошат на своите каприци.

Сличен пример е и новата партија и нејзината јасна поделба, оние кои се во власта оваа мерка ја бранат, дур овие во опозиција жестокото се борат против неа.Значи тие се борат за работнички права дур се опозиција, а дојдат на власт е битно да се троши без да се работи.

Затоа и дојдовме онаму каде што сме, на дното.

Заклучокот е повеќе од јасен, животот во Македонија таков каков што е ветен нема да дојде, а парите воопшто нема да се вратат на граѓаните.Или како што велеа од самата партија, тие прават само уште еден успешен : Бонбона бизнис.

Диво Насеље - протести

Денес бевме сведоци на нови протести организирани од страна на сепаратистите Албанци, во знак на поддршка за терористите од Диво Насеље кои убиија 8 македонски бранители.

Секој има демократско право да протестира во Македонија, но до каде може да оди тоа ?

Дали во Франција арапите може да организират протести за убијците на француски полицајци и како би реагирала француската жандармерија ???

Само да се потсетиме кој терор беше вршен врз организаторите на протестот против Талат Џафери, што е демократски излив на незадолство од страна на работа на Владата бирана од народот, беа апсени, тепани, малтретирани, здробени со казни, и беше извршена репресија која предизвика многу стресни моменти  во еден куп македонски фамилии поради малтретирањето на нивните деца, голем дел од нив малолетни.

Дали ваков третман ќе добијат оние кои поддржуваат убиства над македонски бранители ????

И за крај она што одсликува реалноста на нашето општество е што сликите на убијците на македонските бранители кои беа носени како слики на хероји и борци за слобода и против македонскиот шовинизам ги носеа деца кои сеуште не ни седнале на училишните клупи.

Дали сега ќе реагираат Транспарентност Македонија, Хелсиншки комитет за човекови права, Меѓаши и останатите организации од НВО секторот.

Споменици

Проектот Скопје 2014, а посебно делот околу спомениците сеуште ја бранува македонската јавност.
Најновото е најавената комисија за дислокација на дел од спомениците и музејот на националната борба.

Ова е само уште еден дел од борбата за реваншизам на шарените кои сеуште имат набиено длабоко во себеси комплекс од преродбениците и поразите кои овие до скоро им ги нанесуваа.
Токму во тоа се должи и фактот за отстранување на спомениците.Не е поради оние кои добиле споменици или дали тие се дивоградби или не, туку едноставно на тој начин би им се одмаздиле на предобениците, без да знаат дека нив ги боли увото за тоа, а ќе удрат во сржта на секој горд Македонец.

Дали ќе се отстранат дивоградбите споменици посветени на убијци на македонските бранители, а посебно провокатиниов двоглав орел кој обележвува територија за поделба на Скопје ? Најверојатно не.

Одмаздата кои сакаат да ја нанесат на преродбениците може да ги доведе во ситуација на војна на шарените со голем број на политички слаби и разнишани фракции, кои во таква ситуација би имале голем мотив за нивно обединување.

Најжално е што плукаат по Ќосето без да знаат две работи за неговиот лик и дело.Секој што плука по Ќосето плука по Делчев, Груев и Татарчев, бидејќи Ќосето бил само атентатор кој ги извршувал нивните наредби, а не крволочен убиец како што го претставуваат.

Музејот на националната борба или музејот на ВМРО, е само музеј кој ја прикажува борбата на Македонците за слободна Македонија и со неговото рушење се плука по споменот на илјадници знајни и незнајни јунаци кои се жртвуваа за нашата слобода.

Поентата на сето рушење на спомениците, не е ниту лажна историја, ниту некаква правда, туку само една ОСВЕТА на шарените, со кои покажуваат дека се поголеми груевисти (како сами мулуваат ) и од преродбениците.

Изборен инженеринг

Двата круга од изборите за локална власт поминаа, а во Македонија добивме речеси иста мапа, со мала промена на бојата на општините, кои од црвени станаа сини.Мал број општини, кои се речеси и незабележителни останаа црвени.

Разни бранители на претходната власт а сегашна опозиција обвинуваат за изборен инженеринг, до ниво на смешни обвинувања за масовно перење на мозокот.

Но што навистина се случи ? Прво македонскиот народ е сончоглед, секогаш на страната на власта, посебно по поставувањето на новиот социјалистички систем во Македонија во 2008 година.Сите помали партии како и членови на ДПМНЕ а во претходните години беа членови на СДСМ  , си се вратија во матичната партија.

Останатите што побрзо се спремаа да го направат трансверот од новата опозициона во новата владеачка партија, претставувајќи се како жртви на теророт, репресија и бруталноста од владеењето на преродбеците.

Државниот апарат  и полицијата, повеќе не беа како во изминатите години во корист на Преродбениците, токму овој пат во корист на Шарените и борците за Живот.

Втор најважен фактор, не средениот двор кај преродбениците, незадовлните нивни членови, следбениците на идеологијата на ВМРО и десната политика кои преку реформаторите изјавија незадоволство и промени од страна на раководството на таа партија.

До тие промени дојде но со луѓе кои нити се идеолошки дел од таквото делување, ниту членови кои се со стаж во партијата, при што самото членство и десни гласачи решија да ги казнат со бојкот, што директно влијаеше за поразите во неколку општини.

И трето и клучно, зошто кога преродбениците беа во пол позиција да победат, бараа одлужување на изборите, и дали всушност тоа е дел од поголемиот пазар, за не одење во затвор и давање на тоталната на власт на довчешраниот лут противник ?

Друг феномен со кој се стретнавме на овие избори главни читачи на говорницата на коалицијата за Живот беа "независните" шарени револционери кои конечно го откријаа своето право лице.

Шарените говорници ги замениа преродбеничките говорници во своите победнички говори со висок тоналитет од говорницата.

Каква беше ситуацијата на терен ?

Прво голем дел од народот се ослободи од притисокот кои го трпеа од преродбениците и решија да ги казнат, а голем дел па се соочија со новиот притисок за Живот во Македонија.

Второ самиот македонски менталитет е да се гласи Против нешто, а не ЗА идеологија и прави промени.Токму овие избори беа гласања против диктаторот (поранешен), а најверојатно ќе го замениме со друг диктатор.

Тоталната власт заминува од едни раце на веќе заситени крадци, во рацете на крвожедни крадци.

Уште еден доказ дека демократијата е утопија.

А големата слика на изборите е иста, буквално.

Опозиционен медиум е АЛФА (и во 2009 и денес) , неодреден но со промена дека е про владин Сител, додека нејзиниот контраст Телма е ептен владина со мали кочници (исто како и Сител 2009), останати глумаат неутрални со скришно навивање на владата Канал 5, за новите постмедиуми од 2009 нема да зборуваме.

Вестите на истите телевизии се буквално реприза на оние од локалните во 2009 кога преродбениците ја земаа тоталната власт.

Присетејте се и обидете се да најдете разлика, таква и нема.

И како тогаш и сега, ден по избори се почнува со апсења, апсења на криминалци кои не се од сопствените редови, строго селективно.

А за крај повторно да се потсетиме и за договорот со кој едните ќе ја предадат целосната власт на другите, со намерно губење во речиси сите општини, без поднесување на оставки и барање на нови избори, избори кои ќе ја донесат  и потврдат тоталната власт на борците за Живот.

Не ја научивме лекцијата, и влегуваме во нова авантура со тотална власт , која најверојатно нема да донесе ништо добро на државата.

На Македонија и е потребна токму таква власт, која ќе биде тоталитарна, но не од политиканти туку од политичари, и не за полнење на своите џебови, туку за градење на силна и просперитетна Македонија.