Српска Спарта vs Вардарска бановина

Главните вести во последниот период ни доаѓаат од Црна Гора, држава која донесе одлука со која сите верски објекти постари од 1918 преминуваат во сопственост на државата.

На тој начин властодршците во Црна Гора сакаат да се ослободат од нивниот, но воедно и наш непријател на политички план, СПЦ, еден од најсилните и најголемите негатори на Македонија и Македонците.

Народот во Македонија со голема жар ги доживува овие настани, давајќи силна поддршка на црногорската опозиција, воодушевувајќи се на нивната храброст и борба.

Секој има право да се бори во тоа што верува и секоја чест за тоа, но дали воопшто овој  народ знае кој и што поддржува ?

Сите оние кои се ударат во гради дека се антички Македонци, кои излегле директно од мадињата на Александар Трети Македонски, кои тврдат дека се МАКЕДОНЧИШТА всушност го поддржуваат нивниот непријател , се борат и дават поддршка на идејата за ВЕЛИКА СРБИЈА.


Дека тоа не е само празно млатење слама, покажува ставот на ПОА од кој ќе се одвои само мал дел : Да го поддржуваш прогонот на СПЦ во Македонија, а да се собираш пред расколнички храм за да протестираш против прогонот на СПЦ во Црна Гора, е тоа е тешка шизофренија.

Овде многу јасно без никакви скриени пораки се покажува дека борбата за Црна Гора е иста како и борбата во Македонија, односно дека битката на црногорската опозиција е битка и за србизација на Македонија и нејзината православна црква.


Целта  на СПЦ е да држи монопол и во Македонија и во Црна Гора, каде што преку проповеди во црквата и служење на српски јазик, на скришен начин ќе се обидат да извршат србизција на народот и промовирање на великосрпските идеи за Велика Србија од Карлобаг до Црн Дрим.

Сите овие погоре креатури во оваа борба се повикуваат дека се ВМРО, но еден факт кои некако го забораваат е дека ВМРО имаше формирано организација која носеше име : Здружение против Срби, чија што цел беше тотална борба против Српската пропаганда, а денес некој го става тоа име во кош со Србите и СПЦ како нивна браќа, плукајќи сам по себе и својата МПЦ-ОА.


Многу често ги гледаме истиве медиумски пропагандори кои даваат поддршка на црногорската опозиција дека ти се луѓе кои немаат ништо против Македонија, да не ги гледаме што зборат пред нас, туку што прават позади нас.

Историски единствена држава која никогаш не го користеше терминот Македонија е Србија, таа оваа територија ја нарекуваше Вардарска Бановина или со уште посилен назив , Стара Србија, јасно давајќи до знаење дека Македонија ниту постоела, ниту ќе постои за нив.

Волкот секогаш е волк, па дури и кога е во овчја кожа, па добро познато е дека повторувањето е мајка на знаењето , па ова треба да го повторуваме по неколку пати, се со цел да не заборавиме какви им беа делата дур беа во Македонија.

Освен тоа што ни го забранија името, речиси цела Жандармерија беше распостелена во Макеоднија, вршеа масовни убиства во селата, печеа малолетни деца по фурни, ред други злосторства кои се заборавоија од народот, но може секој што сака да ги прочита во книгата Белиот терор од Димитар Галев.


За крај уште еднаш овој случај покажа дека сите оние кои гордо веат со Кутлешот и гласно вриштат дека се Македонци и тоа антички,  на жал се всушност само неосвестени Срби кои немаат ништо заедничко со Македонија и Македонштината.

ИДЕАЛОТ ВМРО

Како што на сите нас ние јасно, како што повеќе пати сме напоменувале, ВМРО е идеалот на секој Македонец, тој е во крвотокот и душата на секој оној кој ја сака Македонија и се бори за неа секојдневно,  кога ќе починеме на коските наши ќе го пишува светото име ВМРО.

Но во овој текст, повеќе е инспириран по одлуката на една пресмешна партија да се прогласи за историски ексклузивен наследник на ВМРО и АСНОМ, замислете еј ВМРО и АСНОМ во ист кош, тоа  е богохулие на најголемо ниво, но за тоа во некоја друга тема и текст.

Името ВМРО како политички субјект низ историјата на Независна Македонија е искористен од многу политички партии и движења кои се повикувале на историски контиунитет и идеологијата на ВМРО, а сега тоа се само три активни партии, ВМРО ДПМНЕ, ВМРО ДП и ВМРО НП, по редослед на формирање,  но нема да ги коментирам секоја одделно  и да им давам до значање споредувајќи го со историското ВМРО, бидејќи секоја од овие три партии низ историјата е приказна сама за себе.


Сепак ниту една, ама апсолутно ниту една организација ниту пак политичко движење или партија, нема право да врши монопол на историскиот контиунитет на ВМРО, ниту една од нив нема право да се повикува на идеологијата и борбата на ВМРО, посебно што повеќето од нив (не сите) немаат ниту една допирна точка со борбата на револуционерите, во нивната битка за ослободување на Македонија.

Партија која себе си се смета за русофилска и се бори Македонија да биде под целосно руско влијание, нема никакво право да го користи името и контиунитетот на ВМРО, кога сите што сме читале, се едуцирале и живееме за организацијата знаеме, дека единствена држава која и објавила директна војна од големите сили на ВМРО е токму Русија, најголемите подвали , штети, финансирања на дејците кои работеле против ВМРО се исклучиво од Русија.


Како политчки парии кои се во коалиција , со Левица, Сојуз на Титови леви Сили, Комунистичката партија на Македонија и нивните наследници може да се повикуваат на ВМРО, кога токму Тодор Александров изјавил дека ВМРО никогаш нема да води класна, туку исклучиво национална борба, нема да води никаква ама апсолутно никаква заедничка борба со комунистите, цело време ВМРО е во војна со нив, која колминирала со масовните убиства нарачени од дејците на АСНОМ и замислете некој ќе ги стави АСНОМ и ВМРО во иста реченица.

Ниту една, ама апсолутно ниту една организација не смее да се повикува на историскиот контиунитет на ВМРО, ниту јас ниту мојава организација која живееме и дишеме за тоа име и со тие идеали, не сме помислилие ниту решиле да се повикуваме и да се прогласиме за нејзини наследници, ниту тоа ќе го направиме, бидејќи ние не сме ниту големи, а не сме ниту заслужни како нив па да се повикуваме на нивната слава, но сме достојни да го чуваме нивното наследство, нивната борба и идеологија како пламен во нашите срца.


ВМРО е идеал воспоставен од луѓе кои имаа силен карактер и дух, борци кои се бореа за својот народ, интелектуалци кои го надоградуваа и предаваа својот интелект кон народот се цел да го разбудат и освестат,  чесни луѓе кои не помислуваа да земат ниту скрешена пара од сопствениот народ а не масовно да го крадат и уништуваат,  ВМРО е самопожрвуваност, ВМРО е родољубие, ВМРО е судбина !

Срцето лавовско

Спортот е тема која никогаш не била дел од блогот, но овој пат ќе се направи еден исклучок,  бидејќи овие денови преку спортот се покажа каков е карактерот и срцето на Македонецот.


Следејќи го ЕП во одбојка, сите оние кои ги гледавме сите натпревари можевме да го видеме лицето и карактерот на Македонецот во секој од натпреварите, борбата, пожртвуваноста и срцето македонско кое гинеа на терен.

Натпреварот со Русија најдобро ја долови сликата на тоа што е Македонецот, кога одбојкарите импресионирани од противникот однапред се предадоа беа лесен плен во првите два сета, но кога се ослободија од својот психички товар и изиграа од срце и душа самите за себе, имаа и сет топки и шанса да освојат сет против големата одбојкарска Русија.

Натпреварите со Белорусија и Словенија се слика и прилика за тоа како треба да се гине за дресот на државата, како треба да се испоти, да се изгине и победи, како се игра со муда што се влечат по земја и срце големо како планина.


Она што можеби е најголемото наравоучение од целиот турнир е следниов, кога Македонецот тргнува со своите размислување дека е мал и неспособен да смени нешто тој е губитник и лесен плен , но доколку дозволи да врие неговата крв, да проработи неговото битие, тој е ѕвер кој гине и победува на крајот од битката.


Ослободувајќи се од нашите предрасуди за самите себе, од металните окови на нашиот ум кој го држиме во робство, почнувајќи да делуваме со срцето, душата, го изнесеме нашиот инат, го оставиме нашето срце големо како планина да бие силно, храброста која ја имаме во нашите крв и вени ја ставиме во полна пареа, тогаш ништо, ама апсолутно ништо не може да не  спречи да ја оствариме нашата цел, да изгинеме за татковината.

Лекција која треба да ја научиме не само за спортските терени, туку и во приватните животи, за да не бидеме повеќе странци во своја држава.

Фала ви одбојкари што ни покажавте и докажавте што значи да си Македонец, а останатото зависи од нас самите.

Братство !

Сите ние кои сме дел од нашата идеологија,  кои  се бориме за победа на вистината над лагата, секојдневно  се соочуваме со разни проблеми и препреки кои ни го отежнуваат нашето живеење.

Затоа во сите нашите животни проблеми и битки имаме потреба од луѓе кои ќе бидат позади нас во секоја наша битка, бидејќи ние не треба да сме осамени волци кои се борат сами против сите, туку да бидеме сложен чопор во кој секој еден припадник во него без размислување ќе гине за својот брат со кои дели исти погледи на животот.


Братството кое треба да владее во нашите редови е најсилното нешто кое може да го добиеме од нашата политичка идеологија, да знаеш дека секогаш позади тебе ќе имаш брат кој е спремен да ти помогне во секое време, во секој миг, без притоа да бара ништо за  возврат, знаејќи дека и ти ќе му помогнеш тогаш кога него таа помош ќе му биде неопходна.


Нашата најголема чест како луѓе е верноста,а верноста кон идеалите и верноста кон браќата со кои заедно војуваме за нивно остварување се завет кон кој мора секогаш да се придржува еден силен и храбар политички воин, без притоа да има никакво колебања и соменвање дека кога ќе биде во невоља ќе ја добие потребната помош од своите браќа, исто како што и тој е спремен да помогне во секој момент за остварување на  заедничките идеали.


Другарувањето, дружбите и собиранките помеѓу нас не прават посилни личности, не само во политичкото ни делување, туку и во приватниот живот, споделувања на искуства, знаења,  постојано запознавање едни со други, ќе не доближи до нашата цел, конечна победа.



Никогаш ама апсолутно никогаш не смееме да се колебаме во тоа дали сме на правиот пат, а токму нашето братство, храброст и слога ќе не убедуваат секојдневно дека сме го избрале единствениот нормален и достоинствен пат во модерниот свет.

Чувар на верата или следбеник на празноверието

Религијата и верата се дел од нашата интима која ја носиме во нашите срца, длабоко закопани во нас,  влијаат многу во нашиот живот, во донесувањето на одлуките, но и за тоа какви луѓе ќе бидеме.

Во Македонија како што имам пишувано во некој наврати на жал многу пати празноверието се исповедува како вера, а правите верски обичаи се запоставуваат и се плукат , несвесно од страна на "верниците".

Зошто е толку многу значајна верата во нашите животи ?

Верата е една од најзначајните,  ако не и најзначајна во некои аспекти од нашето живеење, таа не прави духовно силни и издржливи, ни дава спокој и мир и секогаш кога ќе имаме тешкотии во нашите животи таа е тука да ни даде утеха но и патека по која ќе одиме за да излеземе од бездната каде што сме западнале во нашите животи.

Следејќи ја правата вера и нејзиното чување не прави посилни како личности, ни дава сила и цврстина да се бориме секој ден со препреките со кои се соочуваме во животот, за на крајот од тие битки ние да бидеме победници.

Посетата на духовен храм е место каде што ја извлекуваме цела наша негативна енергија, каде што се полниме со мир и спокој,  не ослободува од бесот и гневот кои се главна причина за донесување на негативни одлуки по нас самите во животот, речиси сите погрешни одлуки се носат во ситуација на бес, гнев и завист.

Една од најкарактеристичните карактеристики на верата е постот, многу често луѓето се сметаат за неспособни за пост или имаат страв во текот на постот да не згрешат, но всушност самиот пост е пред се дисциплинирање на духот,  во текот на самиот пост како одминуваат деновите верникот се полни со неопишлива позитивна енергија која го води само напред, со исповедта се ослободува од своите духовни товари, а со причеста  го добива возвишеното чуство на блискост до Бога.

Всушност за тие што постат знаеме, дека постот не е пред се храната , туку тоа како преку постот  се ослободуваме од нештата кои ни тежат а добиваме благодет и мир.

Одејќи достоинствено по патот на верата како нејзин достоен чувар, не прави и посилни политички воини, бидејќи тој што достоинствено ја чува својата вера,   достоинствено ги чува и својот дом, татковина, семејство , сакана, челад.

Затоа секој што верува треба најпрвично да се спрема самиот себе а потоа да тргне по патот на верата, достоинствено, со својот духовен отец, кој ќе го води кон тој пат, кој носи само благодети и убавини, изградувајќи карактер и личност на прав и достоинствен човек.

Шахта "национализам" (дебилизам)

Седам овие денови и ја следам сагата наречена шахти и Кутлеш, а колку повеќе ја следам, толку  повеќе длабоко навлегувам во разочарување од тоа колку неосвестени луѓе живеат во Македонија.

Кутлешот како национален симбол нема да го коментирам, но ќе го коментирам однесувањето на оние кои се колнат во него, а го понижуваат и деградираат на најдолен начин.

Националните симболи се светост за секој човек кој има барем еден грам трошка припадност на народот и нацијата на која тој припаѓа, и со самото тоа се  наоѓаат на разни места каде што припадник на еден народ ги покажува со гордост на сите да знаат за тоа.

Е сега од кога шахтите се причина на гордост и место каде што се покажува својата национална припадност не ми е јасно.

Колку знам а нека ме исправите ако грешам, со што ќе ја повлечам својата теза, шахтата е симбол на фекалии, на гомна, на смрдеж, на ѓубре, на се што е гнасно и.т.н.


Епа сега зошто таму покажуваме национална гордост , под националниот симбол да ни минува изметот , се гордееме дека мачиња и кучиња мочат и серат по симболот, дека го газиме кога поминуваме преку улица без дури тоа и да го приметиме ?


Во нормален народ доколку дојде до поставување на свет симбол на такво несоодветно место, ќе се дигне национална револуција и бунт за негово отстранување, а не за негово враќање таму и тој што ги враќа да е херој.

Херој дека го враќа симболот на место каде што се моча и сере ?

Вулгарностите кои ги има текстот се единствен начин на жал да се опише сета беда која ја има овој случај, па да се запрашат тие кои го барат Кутлешот по шахти дали се негови бранители или посерувачи директо на него.

Прстот на чело, размислувајте, дали толку ви е вреден националниот симбол што го поставувате на место каде што се собера изметот, дали тоа е причина за гордост ?

Се зависи од нас .....

Живееме во тешки времиња во кои борбата за правите  вредности и вистината се ставени на тапет, постојано  напаѓани од големата маса контролирана од мас-медиумите.

Сепак секој од нас сам одлучува во кој правец ќе тргне, дали кон оној во кој е насочуван уште од самото негово раѓање, пат на лагата и неморалот или ќе одлучи самиот да истражува, да чита, да се надоградува во потрага по вистината.

Дали ќе одлучиш да останеш бомбардиран од лажни учебници, секојдневни тв стории и вести или ќе исчекориш храбро борејќи се против нив, бестрашно уништувајќи ги од корен.

Се зависи од нас, дали ќе  oстанеме слепи при очи, глуви при уши , но и дали ќе одиме и спротивно од тоа, ќе ја гледаме голата вистина, ќе слушаме внимателно каква е таа, гласно и тоа многу гласно ќе им збориме на сите за неа.

Ние  сме обични смртници со краток животен пат, затоа оваа одлука е круцијална и најзначајна што ќе ја донесеме  за нашето битисување, па мораме многу внимателно да размислиме и да ја донесеме правилната одлука.

Допрва кај нас ќе се водат битките за вистината, битките за правда,  да го вратиме достоинството  во нашето живеење, да престанеме да бидеме робови кои работат за беспари, да престанеме да бидеме мета на крадење од богатите олигарси дур ние едвај сврзуваме крај со крај, а да се бориме за тоа да имаме вреднуван труд, држава во која владеат правдата и законот за сите, држава која ќе оди напред и во која нема да имаме потреба да размислуваме како да избегаме во странство.

Одлуките ќе мора да се донесат брзо и решително, да се влезе храбро и безпоштедно во битката која доаѓа, затоа што дали ќе победиме или ќе изгубиме зависи исклучиво од нас самите.

 

Кога државата ја бранат малолетници (деца) !

Сите се чудат како дојде до ова дереџе, сите сметаат дека оваа Влада ги предала сите национални интереси, дека името , химната ги губиме сега, не , ние не ги изгубивме сега, туку ги изгубивме денот кога државата ја бранеа само деца од злото.

И јас во тој период  самиот бев што се вели дете (средношколец) па така не носам никакво чуство на вина, напротив на гордост дека сум бил дел од генерации кои како деца се бореле за спас на државата, додека оние кои требаа да се борат седеа на фотељи, гледаа телевизија и се ситеа на глетката.

Годината е 2013 , а за министер за одбрана се поставува човек кој бил еден од највлијателните команданти на воена формација која војуваше против оваа држава, човек кој наредувал убиства , атентати врз истата армија, човек кој се борел да ја згасне оваа држава, тоа поминува како ништо.


Настанува општа мобилизација помеѓу младите, т.е. децата, оние кои изгледа се единствени со чисти срца и души во оваа држава од погани луѓе извалкани од комунизам, удба, од користољубие, единствени кои имаат нешто кое значи љубов за државата а не желба да се земе и украде од неа.

Изглегоа на улица да ја бранат својата армија, да ги бранат бранителите, од поставувањето за министер на човек кој има јасни идеолошки цели во кои е спремен и да ги убие на нив, но наместо поддршка од полицијата која лично беше засегната, посебно од оние кои биле на военото жариште поради кој тие деца беа на улица, од нив добија масовен ќотек, искршени коски, газење по улици, апсења, драконски казни, судења, во одбрана на тој, на командантот кој ги убиваше.

Да нашиве полицајци тепаа деца кои беа таму за нивно добро, бранејќи го својот џелат.



Па добро зарем тогаш не ви беше јасно дека ја изгубивме државата, кога оние кои требаше да бидат таму беа во своите удобни домови, додека деца, наивни со чисти срца и души влегоа во бој да ја бранат државата од злото кое денес не владее.

А што можеме да очекуваме од држава која единствени кои ја брaнат се деца, а мажите седат дома ?


Тие деца таа 2013 се исти како децата од Унгарската револуција 1956, но со една мала разлика, овие деца, македонскиве, ќе имаат своја шанса за РЕВАНШ.

Сеуште трае процесот на созревање, дел од нив веќе го напуштија родното огниште а тие што останаа ќе имаат долг и трнлив пат за одење, за да си ја вратат државата кои ја изгубија, а не можеа да ја одбранат бидејќи беа само едни млади и наивни деца.

МРТВИОТ НАРОД

Постојано читаме секојдневно разни бајки поврзани со македонскиот народ, како тој е храбар, мудар,  вреден, пиреј, непокорен и разни други епитети, секој лага до лага , која од која поголема.


Ние ако ја сакаме вистината мора да признаеме дека македонски народ не постои, тоа е МРТОВ НАРОД !.

Како друго може да се нарече народ на кој му менуваат име без испукан куршум, без барем еден фрлен камен кој ќе се спротистави, што да се каже друго за народ кој дозволува две политички партии (кои се на практика една те иста) да го крадат постојано без притоа никој да одговара за своите постапки, додека наивните нивни борци ќе гнијат во зандани.

Разните замајувачи на магла кои возвишуваат таков народ се неговите најголеми душмани, животот и храброста не се покажуваат во сајбер просторот, туку на улица, а на улица кога и да сум таму нема повеќе од 30-50 луѓе , од каков народ ?


Народот наш не е храбар туку кукавички, поголеми кукавици од него нема, тој не е паметен ами глуп, толку глуп што веќе африканските племиња према нас се интелектуалци , тој е мрзлив, нема желба да работи да создава туку чека по партиски штабови вработување во државна институција, каде од 8 часовно работно време ќе биде премија ако работи барем 1.



Боли,  многу боли кога го пишуваш тоа за колектив на кој и самиот ти припаѓаш, но тоа е вистината , сурова, гола и болна, подобро да ја знаеш и да ја прафатиш отколку да се залажуваш и веруваш во митови.


Млада група на одметници од својот мртов народ се спрема и полека ќе се појави, кога сите најмалку очекуваат да се борат против ова зло кое бдее над Македонија, но не поради мртвиот народ од кој се срамат, туку за идеалите, за патот кој е оставен од нашите храбри предци и кој не смее да биде урнат поради некој мртовци, поради родината која вреди повеќе од се.

Како понатаму ?

Едно од прашањата кое сам себе си го поставувам по се тоа што се случи во земјава, е што да се направи , како понатаму ?

Ме немаше долго време на блогот, едноставно немав никаква мотивација нешто да напишам, на кого да пишувам кога овој народ е решен да оди во бездната со својата глупавост, кој ќе ме разбере, дали еднаш ќе се реши да се бори за својата држава, а не за својот стомак.

Разочаран од  околината а најмногу од самиот себе, дали направив доволно, дали можев повеќе, зошто нема активни на улица да се борат за родината, дали сето ова има смисла, можеби најмногу што ме боли е како да го прифатив поразот, едноставно кога твојот народ го сочинуваат идиоти и кукавици, зарем е возможно да победиш.


Бедата која длабоко навлегува во самиот тебе, која те фрла на колена е едно поразително чуство кое убива длабоко во тебе, те прави плашило кое не може да функционира, немоќноста да промениш нешто те гризе секој ден се повеќе и повеќе, те гризе онака болно, те боли и срце и душа толку многу што внатрешно силно врискаш од болка, а глас нема, а и да го има, дали воопшто некој ќе го чуе.

Соборците исто, дел од нив и со свој перипетии ме направија уште подемотивиран за било што, но секој од нас знае дека можеме и мораме повеќе, па редно е да пробаме зарем не.


Размислувајќи што понатаму во својот живот, сфатив дека ова е нешто кое ми е навлезено толку во крвта од што не можам да побегнам, толку многу го посветив животот во оваа борба по што немам право да се повлечам, туку напротив да излезам на прва фронтална линија и да се борам до крај, како што сум пишувал, како што сум бил и како што треба да бидам.


Време е за нов проект, кој со мала ама одбрана група на луѓе ќе  се обиде да ги мрдне работиве од мртва точка, да го разбуди целото наше движење на улица, да се вратат старите и дел незапочнати проекти , да го вратиме РЕВОЛТОТ таму каде што припаѓа, затоа што е време за РЕВАНШ од наша страна.

Не сакам да бидам живиот мртовец кој е жив биолошки а мртов како битие, сакам да живеам да се борам па макар тоа ми донесува само страдање и немир како досега, бидејќи луѓето се паметат по делата кои ќе ги остават позади себе, а какви ќе оставиме ние, зависи само од нас.

Кога тогаш вистината ќе излезе на виделина

Гледајќи го спотот за песната Нешто ќе те питам бабо во изведба од Некст Тајм,  првата помисла која ми помина на глава е, конечно, конечно спот и изведба на песната од македонски изведувачи, конечно  се развеа бајракот на слободата, црвено-црното свето македонско знаме.


До пред не повеќе од 5 години, тие што ќе ја слушеа или пееа песната Нешто ќе те питам бабо, беа сметани за предавници и изроди, бугарски платеници и слуги, анти Македонци, за нив се пишуваа статии во весници, се линчуваа јавно луѓето кои јавно ја пееа и бараа оваа преубава македонска народна песна, а денес таа ечи во домот на секој Македонец.

Toа значи дека конечно доаѓа времето на МАКЕДОНШТИНАТА, македонизмот, удбашкиот национализам и сите други лаги за тоа што е Македонецот ќе завршат, ќе се дознае вистината за Организацијата, ќе паднат маските на лажни херои кои денес ги славиме, а вистинските херои ќе го добијат местото кое го заслужуват, ќе ја дознаеме вистината за периодот помеѓу двете светски војни, а можеби најважно од се ќе се дознае вистината за Македонија во Втората светска војна а не лагите кои сега се сервираат, додека  црвено-црното знаме на слободата ќе се вее во секој македонски дом.




За крај едно е сигурно, борбата продолжува, а еден ден наскоро, конечно Македонија ќе живее во слобода, а не во робство !

ИМЕТО (НЕ) НИ Е ИДЕНТИТЕТОТ

Една од најчестите заблуди со кои се соочуваме во последно време е дека името на државата е идентитетот, напротив, името на државата не е идентитет, туку името на татковината и родината кој го носиме длабоко во нашите срца, кои го пренесуваме од генерација на генерација, од колено на колено.

Државата е правна форма која не е од траен карактер, сите држави имаат свој почеток и свој крај, дел од нив престануваат да постојат трајно, дел се припојуваат во федерации па излегуваат од нив, дел се освојувани па се ослободиле и се така до недоглед, што покажува дека идентитет не може да се поврзува со држава.

Идентитетот е чуство, чуство кое тлее во секој од нас, кое се стекнува од самото раѓање, кое јачи со годините кои доаѓаат,  идентитетот е песната која ја пееш, химната на која трепериш, знамето кое го бакнуваш и чуваш како зеницата на своето око, а тоа не може да го поврзиш со држава која има почеток и крај, бидејќи идентитетот е нешто вечно.

Вистинската суштина е што Македонецот од крајот на Балканските војни па до денес има голема криза на својот идентитет, што резултираше со губиток на името на државата, кој не е единствен проблем во морето од проблеми во кој тој живее.


Името на државата за светот ни беше ФИРОМ, па повеќето не нарекуваа Македонија, а и сега кога сме Северна Македонија, ако пееме наши песни, ја промовираме нашата култура а не српскиот џанкерски турбофолк, тогаш повторно за сите ќе сме Македонија и ништо друго.


Можеби името Северна Македонија треба да биде идеалот и сведоштвото за најголемата неправда нанесена кон нас, Букурешкиот договор, да биде црнилото кое ќе го носиме на душа и сочуство со нашите браќа се дур не ја создадеме Обединета Македонија, па тогаш да сме навистина МАКЕДОНИЈА, онаа Македонија на Македонците за која се бореле нашите предци.

Нека името Северна означува дека има и други делови од Македонија кои ќе треба да се припојат кон неа, за да ја имаме Македонија Швајцарија на Балканот, или Независна Држава Македонија, сеедно, но тоа име доколу знаеме да се поставиме ќе биде нашето најсилно оружје пред светот, а не пораз и понижување кое е во моментот, поради постојаната потреба на нашиот народ да биде ПАТЕТИЧЕН до крајни граници , а и КУКАВИЦА за жал.


Може да се пишува многу и многу на таа тема, но фактот е еден, името Република Северна Македонија е пораз во една битка, но не и пораз во војната за нашиот идентитет.

Државите се создаваат и се губат, се обновуваат и стекнуваат, но идентитетот е траен и вечен, а редно е да почнеме да си го спознаваме и практикуваме, затоа што синоним за прави морални и човечки вредности, нешто кое го немаме веќе повеќе од еден век, поради неговото изменување од страна на коминтерната и АСНОМ.

Етикета фашист

Етикета фашист, е политички израз кој се користи од луѓе без никакво познавање на политички идеологии, со кој тие сакаат да го деградираат противникот спроти себе, без притоа ни да знаат што всушност зборот фашист значи.

Во Македонија од 2006 до денес владеат некакви "фашистички режими" се прават "антифашистички револуции" што е толку смешно , но многу повеќе трагично, објаснувајќи зошто сме последни во сите рангирање за било што на овој свет.

Прво го имавме фашистот Пајо Паторот против кого се бореше Шарената "револуција" со слоганот СМРТ ЗА ФАШИЗМОТ, СЛОБОДА ЗА НАРОДОТ (СФСН).

Денес нивните противници водат иста битка, против некаков "фашистички режим", фашистот Зајко, со истиот слоган.


Е сега лесно кој има два грама памет (не мора ништо повеќе) да сфати дека не може едниве и другиве да бидат фашисти, али ајде, поминува тоа, се пали раја.


Самото етикетирање со зборот фашист на противникот во главите на тој што ја лепи етикетата значи дека неговата борба е возвишена, се бори против најголемото зло на светот, а всушност покажува и докажува дека е глуп и коефициентот на интелигенција му достигнува зимски температури.


Најголемата лага е  нашите дедовци се бореа против лозингот смрт за фашизмот , слобода за народот, што нема допирни точки со историската вистина.

Во историјата Македонците користат само два лозинга, МАКЕДОНИЈА НА МАКЕДОНЦИТЕ,  а вториот е НА СОЛУН, НЕ НА СРЕМ.

Лозингот СФСН го користат Југословените , а никогаш Македонците.

Во списанието Илустрација Илинден, Анастас Лозанчев еден од тројцата членови на главниот штаб  на Илинденско-Преобарженското востание ќе напише : Да живеат божјите пратеници Хитлер и Мусолини и нивните славни народи !

Само оваа реченица е доволно да се срушат сите митови за Македонците како антифашисти, но тоа во друг многу обемен, сеопфатен текст кој ќе биде на оваа тема.

На крај Лозанчев лидерот на Илиденско-Преображенското востание, Христо Татарчев првиот председател на  организацијата, никогаш не го прифатиле АСНОМ и неговиот југословенски карактер, што покажува уште еднаш дека нашите дедовци никогаш не го прифатиле лозингот СФСН.

Затоа во вашите битки не го користете зборот фашист и фашистички режим кога не знаете што тоа значи, а топло ви препорачувам да почнете и да читате книги од политичка тема, за да не сте трагични со вашите коментари.

Не сме повеќе кираџии во своја држава

Кираџии во своја држава, многу честа користена фраза од Македонците со кои ја опишуваат состојбата во која констатно се од 2002 наваму, фраза која денес веќе не важи.

Е сега некој од прва ќе помисли, е што си ја вративме државата или владееме со неа, кога таа го смени името, а ја владеат истите паразити и тумор (ДУИ) од порано.

Одговорот е доста едноставен, ние веќе ја изгубивме државата па со самото тоа ние немаме држава во која би биле кираџии.

Името е најмал проблем во тоа, можеме да се викаме и Централна Балканска Република, а таа да биде наша држава и Македонска, за разлика од држава која би била прифатена со Република Македонија ерга омнес, па би биле кираџии и измеќари во неа.

Најмакедонската држава во последне два века не го носела името Македонија, туку Крушевска Република.
Да таа држава не го носи името Македонија, па сите ја славиме, ја величме и ден денешен на Мечкин Камен.

Ова е најпрост пример дека името не значи дека и државата е македонска, посебно што Северна Македонија колку и да е е поразително, од друга страна потврдува дека Македонија е поделена , не е целокупна и со самото тоа се потенцира историската неправда кон нас од Букурешкот договор.

Затоа е многу важно да почнеме да се бориме и да создадеме нова наша држава, тоа е историска шанса која не сме свесни колку многу вреди, колку многу значи, држава која е ослободена од предаства, од хипотеките на минатото, држава во која зборот на Македонецот ќе е последен и вреден, а таа ќе се создаде не на интернет и социалните мрежи, туку со активно пишување, делување на улица, со ширење на пропагандни материјали, весници, списанија, книги, кои ќе ги едуцираат и мотивираат Македонците да се изборат за неа.

Оваа е историска шанса за нас како генерација, да создадеме нова држава која ќе биде наша и на сите оние кои ќе ја прифатат културата , јазикот, вредностите кои таа ќе ги носи, а не обратно.

Северна Македонија

Со позитивното гласање денес во грчкиот парламент, денес ние добивме нова држава Република Северна Македонија.

Ова нова државата е суштински многу значајно, бидејќи државата на која се повикувавме во контиунитет од 2ри Август 1944 па до денес, повеќе не постои.

Искрено според мене таа држава е голем дел од проблемот а не решение, но сепак замислувањето на нова држава Македонија не ми беше во таков стил каква што ќе е од денес, поточно од 15 Февруари.


Самата промена на името на државата не значи нова држава, но со новиот устав одредбите во него, начинот на кои тие ќе се спроведуваат, добивме граѓанска држава во стилот на аперхејд, во која една народност со 20 % (можеби и помалку, можеби и повеќе) ќе ги владее сите останати.

Но сепак нема ништо лошо во тоа, ако тоа потикне будење на заспаните патроти и националисти, кои нема да бидат квази, туку суштински, кои нема да живеат во интернет светот, туку во реалноста и ќе се активни на улица.

Новата држава е против нас, а ние ќе мора да се избориме против неа, доколку сакаме да си бидеме свои на своето, а не туѓи во нашата татковина.

Лихварство

Кога го пишував текстот за сиромаштијата и начините на кои таа може да се препознае, некако (не)намерно го испуштив и третиот знак, оној кој по многу што е и најопасен, а тоа е лихварството.

Во места каде што царува сиромаштијата , царува и лихвата, а таму каде шта царува  лихвата, државата пропаѓа, а во најдобар случај едвај  преживува.

Последниов период во Македонија има наезда од нови заложни куќи и брзи кредити, кои ви даваат лесно пари, бар на прв поглед, со скриени илјадници камати,  услови кои ве поставуваат во должничко робство.

Легализацијата на лихварството во Македонија е еден од најсрамните чинови кој е донесен едногласно од сите партии, без никаква дискусија и дебата внатре во државата, за можеби најкруциално прашање, кое е поставено некаде на маргините.

Инвазијата на ТВ реклами со познати македонски ѕвезди од актери, водителки и спортисти кои ги промовираат овие кредити, лица на кој обичен и неупатен човек во економијата би им верувал наивно, ќе може да го чинат глава и уништување на неговата фамилија.

Ваквите финасиски институции и заложни куќи редовно се наоѓаат на реклманите паноа на спортските обложувалници и казина, што не е никаква случајност, целта е едноставна, земи пари и се коцкај, додека стануваш роб на лихварот.

И лихварите и сосптвениците на коцкарници и разни игри на среќа во огромна добивка, на грбот на алчниот и простодушен човек.

Борбата против лихварстовото, е еден од основните темели на фашизмот како идеологија, во која борба фашистите без никаква милост кон лихварите, ги уништуваат како државни непријатели од највисок чин.


Ваквите поjaви на поробување на обичниот човек од страна на лихварите мора да биде сопрен, лихварот е најголемиот непријател на фашистот, против кој тој мора да се бора жестоко без никаква милост, затоа што тој тоа не го заслужува.

Секоја заложна куќа, секоја финансиска институција која дава брзи кредити , мора да биде затворена, а долговите кои ги имаат граѓаните во нив, да бидат превземени од страна на државата која ќе ги наплати со разумни каматни стапки, без притоа да ги уништи на алчните, наивните или простодушни граѓани.

Црнилата во мојата душа

Во овие денови тешко е да се напише некоја дума која ќе има значење, идеи за текстови тони, но ниту еден соодветен за моментот, ниту еден погоден за предаството кое ни се случи пред 4 дена.

Колку и самиот психички да се припремав и да знаев дека тој момент ќе дојде, сепак внатрешно сеуште тлееше надежта дека тоа нема да се случи, дека во последен момент името ќе биде  спасено, но попусто.

Самиот ден кога се објави дека БЕСА ги прифати условите на работа ме пресече имплусивно, ниту работев, ниту имав воља да правам било што.

Доаѓањето дома мачно, седнувањето пред компјутер дур телевизорот ги одбројува последните часови од предаството болни, болат во недоглед.

Објавувањето на одлуката и дур предавниците се радуваат, тебе ти се срушил цел свет, едноставно  понижен и засрамен до безконечност, без никаква воља да продлжиш со секојдневните активности.

Започнуваш кавга со твоите дома, обвинувајќи се околу тебе поради нивниот кукавичлук и сведувањето на борбата за некакви два табора како лажна, дека постои и трет табор и борба, а тоа е за Македонија.


Едноставно за да не се убиеш дома со своите излегуваш со другари, а со нив не изустуваш ни збор, си упатувате празни погледи знаејќи дека во моментот сите го преживуваат тоа што го преживуваш ти, празнина, бес, гнев и желба во моментот да убиеш човек без око да ти трепне.

Доаѓа единствениот кој не е заинтересиран ни за политика ни за име, сака да внесе ведрина, но еднотавно не може, и него го прифаќа истото чувство кое го чуствуваат и останатите на маса.

Еден час на маса, без да се испушти збори, празно гледање во маса, со коментарот, фаќај магла дур е време и да не снема од оваа пустелија и од овој предавнички/куквавички народ.

Доаѓење дома, безсоница која те тера на размислување , што , како понатаму, дали ова може да се спречи , да се поврати се од ново, што може да се спаси, дали да ја напуштам татковината засекогаш, загатки тони , одговор ниту еден.

Ама затоа се раѓаат идеи за тон текстови, кои ќе следуваат во иднина, но дали тоа ќе покрене нешто или ќе остане се по старо, кој знае.

Ехххххххх  , а со малце храбост, прави лидери и запознавање на самиот себе, ќе беше се поинаку.

Што потоа ?

Полека но сигурно се одбројуваат и последните часови до  најголемото предаство во историјата на Македонија, промената на нејзиниот устав и прифаќањето на грчките барања и албанските сеператистички тенденции во уставот.

Ова не ќе беше возможно без поддршка од петоколонашите и лажните отпораши и противници, за кои е пишувано на блогот, но тоа е веќе минато.

Македонија утре ќе биде фрлена на колена, ќе падне толку силно што многумина ќе сметаат дека тоа е нејзинниот крај, но се лажат, тоа е нејзината шанса за нов почеток.
Силата на една држава и народ не се гледа во тоа колку долго стојат на нозе, туку дали ќе успеат да застанат на нив откако ќе паднат.

Ваквиот тест е и пред нас, многу пати сме паѓале и сме се подигале, дали ќе е повторно така зависи само од нас.

Името Македонија ќе биде изгубено кога и последниот Македонец ќе се откаже од него, поточно кога последниот Македонец  ќе престане да се бори за неа.



Големите порази всушност самите по себе носат шанса за ново раѓање и издигање, сите маски паднаа на сорабнотници, по што само вистинските борци ќе продолжат да се борат.


Иако малкумина се правите патриоти и родољубци, сепак тие ќе почнат од нула, без никакви товари , лажни генерали и лидери, сами со себе, при што најсилните , најактивните и безтрашливите ќе го водат новниот ОТПОР.

Борбата ќе биде илјада пати потешка од сега, ќе бара многу жртви, до целосно откажување од сите благодети, со цел враќање на Македонија повторно на нозе, прво како татковина, потоа како држава и за крај круна да биде враќањето на светото име.

Колку ќе успееме и дали тоа ќе се случи зависи од многу фактори, но подобро да се обидиме и да изгубиме, отколку цело време да се прашуваме што ќе беше ако се боревме.


 ЗА МАКЕДОНИЈА - СЛОБОДА ИЛИ СМРТ !!!!