Медиумскиот дефокус

 Во Македонија медиумите одсекогаш служeле за перење на мозоци, додуша тоа е и светски феномен, но во Македонија и немаме ниту еден реален медиум кој ќе работи за вистината и исклучиво за вистината.

Додека не замараат со некое педерче кое ќе оди на Евровизија за тоа каков бил, што е, додека не масираат секој ден со тоа дали има или ќе нема вакцини додека болниците се полнат, во Македонија под тепих се протнуваат многу поважни работи.

Пописот кој во моментов се случува  е најголемата подвала за нашата нација и нејзина смрт, со бојкотот само го легализираме процесот и сме единствена нација која бојкотира попис во своја држава, им даваме лесен пат на племето да ги добие тие % кои им се потребни пред меѓународниот фактор да барат федерaлизација на државата.

Од друга страна го разбирам стравот од болеста, но нацијата треба да е пред се и над се, во овие услови ниту еден нормален , ама ниту еден не би спроведел попис, какви се тие логики, од една страна имаме полициски час дека вирусот хара, а ќе правиме попис во кој група на луѓе ќе влегува од дом во дом, а ќе треба да попишува и болни кои  може да им го пренесат вирусот на нив, а тие да го пренесат на останати кои ќе ги попишува по домовите и да го крахират и уништат и веќе така очајниот здраствен систем на Македонија.

Денес го добивме новиот шамар, додека медиумите молчат, денес беше намлена казната за убијците на Саздо и доколку неговиот адвокат воедно лидер на една мала национална политичка партија не напишеше статус на темата, па таа да биде споделена на страна која се занимава со ултрас субкултурата, никој од нас немаше да дознае преку медиумите дека е направена ваква неправда, иако казната е повторно голема, сепак чинот на кој е направено намалувањето и медиумскиот молк, покажува дека во Македонија нема право новинарство а она поболното патриотски медиуми кои ќе се борат за вистината.

И додека главна тема ние некој педер кој ќе пеел на фестивал синоним за педери и разврат, под нос ни работат силно за забрзување на процесот за уништување на државата и нејзино згаснување, се што сме изгубиле додека имаме држава може да го вратиме по тежок пат и долги години борба, но ја изгубивме ли државата, изгубивме се, тоа да ни биде јасно.

Циганскиот терор врз Македонецот

 Циганскиот терор врз Македонецот или циганското однесување кое добива се поголем замав на напади над Македонци од разни причини, е прашање кое се премолчуваше сите овие години, па зимаше се поголем замав и дојде во кулминација последните две-три години.

Напади повеќе цигани врз еден Македонец, сексуално вознемирувања на Македонки, организирани кражби, напади врз жени се редовен декор во улиците низ Македонија каде што има цигани.

Кулминацијата која се случи во Струмица каде што цигани нападнале на девојче со секири и нож на работното место каде што добиле соодветна реакција од страна на Македонци кои се затекнале на местото и физички ги нападнале и ја одбраниле честа и достоинството на Македонката, беше главна тема по македонскиве медиуми.

Без да навлегувам дали и чие обезбедување биле дотичните (тоа не го знам) сепак тие застанале во одбрана на честа и достоинството на една Македонка и покажале македонско национално достоинство и чувство и наместо тоа да биде поздравено, одредени структури и смешни партии како Трета и ДПМНЕ тоа го искористија да освојуват цигански гласови, газејќи по честа и достоинството на Македонката која не смее да има заштита од своите само затоа што тие биле нечиј политички приврзаници или нечие обезбедување.

Ниту еден циган не ги нападна своите дека малтретирале и физички нападнале девојче, напротив, им дадоа целосна поддршка, бидејќи во нивните глави тоа е нормална појава, додека од друга страна Македонците се нешто морализираа, како тоа не било хумано, како требало да се повика полиција, без да се обидат ниту да ја согледат и чујат целата приказна и дадат поддршка на овој чин.

Каде се женските НВО кои барат правда за Јавна Соба да побарат правда за девојчето кое било малтретирано на работно место, бидејќи ги работело своите работни задачи за да заработи леб и била нападната затоа што е Македонка и циганите сакале да и покажат сила, каде се тие за овој случај ?

Смехот од таканаречени партии кои ќе ги бранеле македонските национални интереси, кои се декларират за неверојатни геополитичари а не знаат што им се случува во свој двор како во случајот на партија која се претставува како трета опција, поради политички пресметки со нивните комплекси покажува дека тешко нас националистите и гордите Македонци со партии,движења и личности кои наводно треба да ни бидат лидери, а ги заштитуваат циганите газејќи по честа на Македонката.

Давам целосна поддршка на луѓето кои учествуваа во инцидентот кои без разлика на нивните политички убедувања застанаа во одбрана на честа на нашата нација и раса против циганите , целосна поддршка за нив и тоа треба да ни биде лекција да застанеме сите заедно кога доведена е во прашање честа на нашата нација и раса, без разлика на нашите политички убедувања, сложно заедно, Македонец за Македонец, брат за брат  во одбрана на својот дом и семејство.

Вакцинација

 Вакцинацијата и доаѓањето на вакцините се топ тема кај нас последниве три месеци, со право, стопирањето на ова лудило наречено Ковид 19 треба да ни биде државен приоритет, не само од здраствен план, туку и од економски, поради уништената економија.

Како човек кој прележал Ковид 19 ја имав таа прилика од прва рака да го почувствувам вирусот, некој последици имам и денес, но тоа е сосема неважно, што се однесува до самите вакцини периодот е премногу краток и според мене тие се недоволно испитани и лично нема да се вакцинирам, не дека сум антиваксер колку што сметам дека овие вакцини немат никаква научна подкрепа за нивната ефикасност, делувања и дека не оставаат последици на нашето здравје.

Но ова што ќе се разлгедува е пред се политичкиот момент, односно неспособноста на нашата држава да дојде до вакцини се со цел да го имунизира населението.

Значи овде нема да дискутирам за тоа дали вакцините се полезни или не од научен план, моето мислење веќе го истакнав, туку чиста анализа на политичкиот момент.

Како држава се покажа уште еднаш дека немаме компас, кога се работи за здравјето на населението нема сојузници, тоа се покажа, нема ЕУ нема НАТО, нема пријателство, секој сака да дојде до вакцина повеќе за имунизирање на своето население, тоа го кажа најубаво хрватскиот претседател, но и сите влади кои земаа вакцини вон ЕУ програмата за да го заштитат своето население.

Кога водиш национална политика неможе да очекуваш само од твоите сојузници, мора да се потпреш на сите, да бараш повеќе алтернативи, да чукнеш на сите врати, за да дојдеш до тоа што е потребно за државата и нацијата.

Ние од старт почнавме млако, прво нашиве "лидери" чекаа на своите сојузници и не мрднаа со прст, на ЕУ и КОВАКС програма, се виде фајде од нив нема па дури сега откако изгоре млекото се решија да бараат начини да дојдат до вакцини кога веќе сите го прават или веќе го направија тоа, ставајќи не во безилзезна ситуација на работ од провалијата. Колку само немат сенс за политика е неверојатно.

Кога се работи за здравјето и интересот на државата нема сојузници, на прво место не е сојузот туку државата и нацијата, е тоа сега го научија нашите "државници" на еден многу потежок начин со многу скапа цена.

Првите дози на вакцини дојдоа од Србија, пријателски гест за кој нема да ја искоментирам политичката конотација барем не сега, бидејќи како што напишав погоре сега е најбитна држава и нацијата  па вакви гестови се добредојдени без разлика на нивната позадина.

На крај, она што мораме да го научиме како држава е : нашиот интерес секогаш треба да биде на прво место, а не интересите на сојузот, бидејќи кога сме во каша сите се борат за спас за себеси како единки а не за спас на сојузот како колектив.