Соживот еден збор од секојдневниот наш речник, збор со толку силно значање а без никаква фунцкија, соживот.
Што е навистина тоа соживот ?
Соживот всушност треба да претставува различни култури да живеат заедно во кохезија, без притоа едната култура да се наметнува на другата и обратно, односно да нема носечка култура а сите да живеат според своите културни обичаи.
Но дали е тоа навистина возможно.
Размислувајќи и анализирајќи , никаде во животинскиот свет не постои нешто како соживот, просто и едноставно појакиот го убива послабиот и на тој начин го предводи своето стадо, а и повеќе животински видови на едно место без притоа да се напаѓаат еден со друг.
Епа сега доаѓаме до вистинската суштина на зборот соживот, која има неколку значања, првата е доколку сте дел од доминантниот народ кој живее на просторот но сте пички без муда, со соживотот наместо да се борите и да ја наметнете својата култура, тој одбира помалите да ја напаѓаат и уништуваат неговата а притоа тој да не направи ништо.
Второто е од страна на петоколонашите во самата култура или марксистите, кои со ова сакаат да ја уништат доминантната култура со цел да ги остварат своите марксистички цели.
Третата е од страна на помалиот кој користејќи го терминот соживот успева да се одбрани од наметнувањето на доминантана култура на него а со тек на време создава услови како тројански вирус да ја зарази доминанатната култура со неговата.
Значи кратко кажано секој што се залага за некаков соживот е или пичка, марксист или припадник на малцинство, ниту еден нормален човек со здраво патриотско размислување не е за соживот.
Само една култура може да владее на одредена територија, колку тоа да звучи "шовинистички" или "расистички" се останато е илузија и приказна за мали деца.
Најдобриот доказ за тоа го добивме за денот на знамето на другата култура, кога сеператистите преплавија со туѓи знамиња, без притоа да постават ниту едно државно, е тоа е соживотот.
Единствен здрав пат е наметнувањето на македонската култура над сите оние кои живеат на територија на Република Македонија како официална, притоа не забранувајќи им го правото да ја практикуваат својата во сопствените домови, но не и на државно ниво.
Една од најболните рак рани на нашето општество е мислењето на младите дека државата е виновна за ситуацијата во која се наоѓаат и за нивниот лош живот.
За лошото образование, лошото здраство, немањето соодветно платена работа, немање солиден ноќен живот, забава, занимации кои ќе го пополнат слободното му време и.т.н.
Донекаде оваа константација би била точна, но доколку не се погледне и другата страна не медалот.
Најважно од се, државата е народот, односно каков народ, таква држава.
Доколку нешто не чини во државата тогаш твоја должност е да почнеш борба во која ќе се исправиш против проблемот и ќе го побдиш.
Кај нас на жал нема никакви активности во тој правец, многу полесно е да се мрмори, да се барат изговори, отколку некој да се избори за подобар живот во државата во која живее.
Законите кои се носат во парламентот кои директно влијаат на нашите животи ги донесуваат пратениците кои си ги избрал, кога се носат закони во корист на политикантите и нивните користи, протестот е задолжителен и ти треба да си таму, кога излегуваш на избори треба да гласаш најсоодветно што можеш, односно власта да ја дадеш на луѓе кои ќе работат за државата а не за самите нив.
Кога ќе се излегува масовно на протести против сите закони како што се излезе на протест против екстерното, тогаш политичарите ќе мора да ја повлечат штетната одлука, а во државата ќе се носат квалитетни, достоинствени закони кои ќе го подобрат и самиот живот во државата.
Едноставно кажано државата сме сите ние како единки, дали таа ќе биде благодетна и напредна или назадна и заглавена во калта, зависи исклучиво од нашите одлуки, дела и борба.
Затоа наредниот пат пред да ја обвиниш државата за твојот неуспех, прво погледни се во огледло и запрашај се, што ти направи за државата за таа да ти возврати на тебе ?
Едно од најчестите прашања кои се поставува е како да ја промениме ситуацијата во која се наоѓаме, како да не бидеме дел од играта креирана од големите играчи во која губитници се само народот и државата.
Одговорот ќе пробам да го дадам на тој начин што ќе биде пократок, но доволно опфатен.
Првата работа која е неопходна за вакво национално издигање е креирање на нова национална патриотска организација во која ќе членуваат сите националисти, патриоти, родољубци, без разлика на нивната идеологија, но со цел одбрана на државата.
Организацијата треба да биде создадена по пример на ВМОРО, да ги обединува сите струи, но истовремено да не биде демократска, туку строго централизирана и водена од еден совет.
Советот не треба да брои повеќе од 10 луѓе, а сите одлуки кои ќе се носат да се носат иклучиво со 2/3 мнозинство при гласање на членовите на советот, на тој начин ќе биде најдобро да се зачува организацијата на правиот пат.
Членовите на советот мора да бидат млади и неизвалкани патриоти, кои досега не биле дел од политичка партија, ниту пак учествувале во една од двете обоени "револуции" во Македонија.
Организацијата треба да се рашири по цела држава, каде што во секој град одговорноста ќе ја превземат 1 најмногу 3 луѓе за организирање на акции во самите градови, кои ќе бидат одредени од самиот совет.
Протестите на самата организација треба да бидат маршеви, на кои ќе нема говори, освен прочитување на проглас на организацијата по поводот за кој се оддржува протестот.
Самата организација нема да соработува со ниту еден антинационален медиум, прогласите ќе ги праќа на својата веб страна, нема да гостува по никакви ТВ дебати ниту пак ќе дава интервјуа, со што ќе се заштити од медиумскиот притисок кој досега се покажува како најубиствен за ваквите идеи.
Втората работа која е потребно итно да се направи е формирање на македонски национален хуманитерен фонд.
Во ваквиот фонд членуваат сите националисти кои ќе донираат не помалку од 30 денари на месечна основа.
Покрај тоа ќе се отвори сметка која ќе биде водена од книговодство кое ќе дава редовни отчети за тоа кој се донирал пари, под која назнака и дали парите завршиле на потребната сметка.
Отварање на национални кујни за прехранување на сите гладни Македонци, посебно на гладните и изнемоштени деца кои живеат во тешки и мизерни услови.
Ваквиот хуманитерен фонд ќе го врати чувството на Македонецот на припадност кон својот народ, ќе му ја врати гордоста за навек.
Само овој пат и овој начин на делување е единствен кој може да ја спаси Македонија од разните профитери, крлежи и паразити, а нејзиниот успех зависи од нас самите.
Една од најважните ако не и најважен темел за изградбата на една силна, напредна, просперитетна и успешна држава е економијата.
Во Македонија на жал економијата е во катастрофална состојба од многу причини, за кои да се објаснат е потребно да се напише цела книга , бидејќи не можат да се објаснат во еден текст.
Но пред се во овој текст ќе ги анализирам последните две вести од македонската економија , смената на даночната политика и покачувањето на платите во администрацијата.
Промената на даночната политика, односно напуштањето на рамниот данок и воведување на прогресивен данок, е катастрофална.
Прво овој данок се воведува на единствена групација на луѓе која успеала да го среди својот живот во Македонија и се главен двигател на економијата.
Кратко и сликовито да се објасни, имате воз кој оди по шина и треба да достигне една релација, но од него ја отстранувате локомотивата, и не ја заменувате со нова, едноставно возот ќе стои во место.
Ваквиот данок е само една обична популистичка левичарска мерка, која има за цел да го задоволи оној мал сегмент од општеството кое е завидливо и посакува неуспех на сите оние кои се пред него, но за самата економија нема да има никаков позитивен ефект, напротив финасиите потребни за негово имплементирани, се поголеми од самите бенифити.
Добиваме данок кој да го имплементираме, ќе потрошиме повеќе пари отколку што ќе добиеме.
Втората финансиска одлука е зголемувањето на платата на администрација за 5 %, а притоа за тоа нема финансиски средства.
Интересно е како Владата која воведува прогресивен данок, воведува линеарно зголемување на платите на сите административци. Тоа покажува дека нивното водење на економија е чисто популистички а не реално според потребите на државата.
Државата зема кредити со цел да ги покрие платите кои ќе ги зголеми, што е уште еден удар од невидени размери и за онака кревката економија.
За една економија да напредува, таа треба да вложува во автопати, болници, железнички, аеродроми, а не во плати од кои корист ќе имаат само одредена групација на луѓе.
Популизмот е смрт за економијата, тоа е нешто што мора да запре, доколку сакаме како држава да одиме напред.
Како тече битката за "одбрана" на името на Република Македонија, така се повеќе се ситни т.н. отпор создаден од УДБА , самите власти но и од неколку прави родољуби кои се бројат на прсти.
Денес оваа борба е поделена на два табори, Македонија Блокира и Бојкотирам.
Ајде да се потсетиме кој е кој.
Прво за организаторите на протестот во недела, да ги прашаме каде беа 2004 и на чива страна кога почна спроведувањето на рамковниот договор.
Дали и тогаш беа дел од бојкот тимот кој имаше за цел да ја воспостави нова рамковна Македонија, со териотријалната поделба, каде беа кога Талат беше псотавен за министер, каде беа кога македонските деца беа крвнички тепани на Кале и.т.н.
Овој грев ниту треба да се заборави, а уште помалку да се опрости, луѓе кои беа на прв борбен фронтен ред за новата териоторијална поделба, не може да ја бранат денес Македонија од своите колеги, од партијата која тие ја основаа.
За другите формации кои се дел од оваа групација веќе има посветено текстови со јасен опис на нивното делување.
Сега идеме на Македонија Блокира, формирана од збирштина на луѓе кои сакат да се претставуаат како големи лидери, нешто што не се, со исклучок можеби на еден од нив кој има капацитет и лидерско однесување, а е главен на братство кое баш и не делува според своето име.
Целта на формирање на овој отпор е прикажување на борба за името која е слаба, никаква , замислете 80 организации а само по 30 луѓе на протест.
Тоа се должи на еднсотавен факт, протестите ги закажуваат три часа пред нивното одржување, без никаква организација , идење во празно, дерење пред домовите на пратениците, јалови дебати со нив во кои се обидуваат на некој начин да ги оправдат, а дури за еден од нив рекоа дека бил патриот ама уценет.
Како бе тоа патриот кој е уценет и се укакал, па правите патриоти одеа два метра под земја, ама не би биле предавници, ама ете бил патриот, но морал да спаси своја кожа, ебига, бидејќи патриотот не треба да се жртвува за татковината.
Дел од Македонија Блокира беа инфилтрирани во повеќе организации, кои ги уништија, се со цел да нема вистинско патриотско делување во овие тешки моменти за државата.
Целта на нивното делување е да се глуми отпор, со цел да се минира потенцијален (на жал со овој народ неостварлив) народен отпор, кој ќе почне од самиот народ и би бил силен и молневит, а не млак и беден.
На крај и двата табора личната суета, а најмногу политиканството е тоа што навистина ги обединува на сите нив, а не љубовта кон татковината и името Македонија, со чест на исклучоци кои се многу ретки.
Во Македонија една тема која е од огромна важност а ниту еден медиум ни и дава до значање се рудниците на смртта, рудници кои со своето работење ќе ја уништат цела Источна Македонија.
Претходната власт ги доведе инвеститорите кои добија огромно богатство со дозволите за отварање на рудници, а притоа за тоа ќе дозволат уништување на животната средина на населението кое живее во новите рударски места.
Редок а можеби единствен случај во поновата историја, Македончето делумно се освести и почна кампања против овие рудници, притоа оддржувајќи неколку успешни референдуми, со кои јасно кажа, НЕ за рудниците на смртта.
Сегашната власт дојде на оваа позиција ветувајќи дека ќе ја испочитува оваа одлука на народот, како народна власт (ахахахахахахаха) за на крај да ги поништат сите референдуми и да кажат, рудниците ќе се градат.
За големите провизии кои ги зимат гадните политиканти, за нивно лично алчно богатење, тие го жртвуваат животот на илјадници и илјадници жители на овие предели, дозволуваат да се зголеми бројо на деца кои ќе се родат со аномалии и ред други здраствени ризици кои ќе ги донесат со своето работење.
Затоа не само луѓето кои живеат во тие предели кои се лично засегнати, туку цела Македонија треба да се крене на нозе и да се спротистави на оваа бавна и болна смрт за Македонија.
Протестите кои ќе се оддржат во иднина мора да бидат уште помасовни, порадикални и подобро организирани, се со цел да го дадат посакуваниот ефект, да ја сопрат изградбата на рудниците на смртта во Источна Македонија.
Димна завеса или поточно димни бомби е термин за вештачки креирани настани и политички расправи, кои имаат за цел да прекриат во позадина поголема политичка одлука која е прикриена со замајување на јавноста.
Така на пример во минатото, секогаш кога имаш крупна зделка меѓу коалиционите партнери од преродбата и дуинг бизнис, се случуваа инциденти во автобуси на етничка основа, преку кој вниманието беше тотално дефукусирано, а пазарот меѓу властодржците одеше како подмачкан.
Последните настани со тоа како избегал осуденик, поранешен премиер е идеално за заташкување на пописот кој ќе биде прв без народност во целокупната историја на Макеоднија, дури во Отоманската империја сите пописи биле со народност.
Другата димна бомба е Македонија блокира, која има за цел да прикаже беден, јаден отпор против промена на името, притоа организирајќи протести во 17 часот а протестот се одржува во 19 часот, без никакви подготовки, мобилизација како што доликува на протест, за да покажат ете само бедни 50 луѓе се против одредени одлуки.
Во Македонија фрлањето на димни бомби во јавноста со цел прикривање на крупна одлука да помине како подмачкана е стретегија која се користи постојано, а со медиуми кои се тотално под еден центар на контрола постојано успешна.
Наместо медиумите да се занимаваат со вистински проблеми со кои се соочува државата, лошата економија, политички вработувања, промена на име, тие сега ќе прават постојани анализи на тема, како едно лице отишло од точка А до точка Б и притоа за тоа ќе изнесат 1001 верзија со цел приказната да биде постојано интересна на конзументот, додека во позадина се заташкуваат вистинските крупни проблеми со кои се соочува државата.
Никој повеќе не зборува за загадениот воздух кој го уништува здравјето на секој од нас, никој не збори за рудниците на смртта кои дополнително ќе го загрозат квалитетот на живеење и природата , што ќе значи бавна и болна смрт за сите нас.
Ваквите стретегии кои ги користат власта и опозицијата мора да бидат уништени во старт, со антидимни бомби, кои нема да дозволат да не замајуваат и да го отргнуваат од нашето внимание од вистинските проблеми со кои се соочуваме.
Светски Македонски Конгрес или скратено СМК е најголемата рак рана со која се соочува македонскиот патриотизам и една од главните причини за неуспех на сите патриотски иницијативи години наназад.
СМК е секогаш мирудија во секоја политичка манџа во Македонија која постојано го закорчува вкусот кај секој патриотско ориентиран Македонец.
Да направиме една кратка анализа за самата организација :
СМК е организација која е креирана да ги обединува сите Македонци во светот и да се бори за македонската кауза насекаде, но дали е тоа навистина така :
Прво дали вие имате барем еднаш видено било каков финансиски извештај на оваа организација, за тоа како таа се финансира, кои се приходите кои ги остварува, а кои се расходите на која таа ги троши парите за подигнување на македонскиот патриотизам ?
Зошто оваа организација од такво големо значење за Македонецот, нема своја веб страница каде што известува за своите активности ?
Дали оваа организација има отворено барем една народна кујна во која ќе се служат топли оброци за гладните и немоќни Македонци ?
Зошто не се организираат хуманитарни настани, акции со кои ќе се помогнат деца на кои им треба лечење, да се изгради дом на оние семејства кои поради разни причини останале без кров на глава ?
Каква помош донирале и донеле до Македонците во дијаспора , дали имаат донирано бар еден буквар за Македончињата да се описменат, а не да не знаат да бекнат Македонски, дали биле во Мала Преспа, Голо Брдо, Егејот да ги помогнат материјално и духовно Македонците ?
Прашањата може да се редат до недоглед, но одговорот е еден и ист, НЕ.
Затоа логично може да се дојде до заклучок дека СМК е или параван организација на службите за градење на блед "патриотизам" или обична перална на пари преку која некој добро се богати.
За да тргнеме напред, мора прво да се расчисти со плевелот во патриотскиот двор, а СМК е една рак рана која веќе мора сериозно да се лечи.
По сите перипетии кои се случија околу прашањето за името, референдумот, изгласувањето со 2/3 мнозинство на отварање на уставот, како главна бунтовна партија која ги освојува симпатии на Македонецот е Левица.
Но никој не си го поставува прашањето : Која е таа Левица , и зошто навистина ја започна кампањата за одбрана на името на државата ?
Многумина заборавија дека оваа политичка партија и нејзините членови организираа атаци и уништување на национални и патриотски графити, со нивната кампања : Национализмот е болест.
За време на протестите од Шарената револуција, нивните уапсени членови не се изјаснуваа или одбиваа да се изјаснат на прашање на која националност припаѓаат, а во еден случај нивен поранешен истакнат член гордо изјави дека е Југословен.
Политичката партија Левица до сега на ниту една нивна манифестација, не извадиле било каков национален симбол, до тој степен што и официалното државно знаме им е туѓо, па користат државно знаме на непостоечка држава Југославија како свое.
Е сега како дојде ваква антинационална опција да бида главен бранител на националниот столб, името, се работи за чист популизам.
На Левица тотално не и е битно државното име во нивните идеолошки програми и принципи, но користат идеална слика во отсуство на реална патриотска и национална десница, крајна десница или било какво патриотско здружување, тие да ја превземат оваа борба, како се патриоти, а суштината е да се инфилтрираат во срцата и умовите на Македонецот освојувајќи ги неговите симпатии за да ги поведуват во самоуништувачка Македонска борба, брат на брат, за нив позната како класна борба.
Ваквите инфилтрирања на левичарските опции во минатото им донесувале голема популарност и успеси, па Левица ја користи истата тактика, дури го бранат името и државата (која до вчера ја напаѓаа) тие си собираат поени и градат членство кое ќе биде спремно за нивната вистинска намера, класна борба и спроведување на културен марксизам.
Токму поради ова не смееме да заборавиме, кој уништуваше патриотски графити, кој едиствен протестира без македонски државни знамиња, да не заборавиме кои беа најгласни противници против рехалибитација на Тодор Александров, и еден тон други антимакедонски чинови.
После безмалку 4 месечна пауза, направена од повеќе причини, конечно повторно блогот ќе биде активен, објавувајќи повеќе текстови со анализи на сегашната состојба, идеолошки текстови, историја, искажувајќи ги своите ставови и видувања по одредени теми.
Оваа пауза пред се ја искористив за одмарање од дневна политика и пред се надоградување на самиот себе со читање, анализирање, спортување, и најважно од се пронаоѓајки го својот личен духовен мир.
Враќајќи се кај дневната политика, тоа за кое зборував многу пати , за ефтината глума, популизмот и најважно од се политиканството кај нашите политичари се оствари не 100 туку 300 %.
Најважно од се е да се припознаат и спречат лажните месии кои јавајќи на незадоволството на Македонскиот народ коваат идеологии и политики кои уште толку ќе го уништат и народот но најмногу државата.
Во Македонија и да сакаш не може да имаш мирно политичко време, секогаш пред нас се бурни времиња кои се идеални за револуција, но не крвава и насилна, туку духовна, интелектуална, просперитетна.
Најмалку во овие тешки времиња се потребни битки на Македонец против Македонец, брат против брат, нешто кое мора да го избегнаме по секоја цена.
Затоа повторно се активирам, надевајќи се дека бар кај мал дел од луѓето ќе влијаам за промена, која ќе донесе позитивни нешта за државата и нејзиниот развој.
Ако молчиш значи одобруваш, токму поради ова го прекинувам мојот молк и започнувам повторно со борба, која се надевам овој пат ќе биде успешна, со активирање на повеќе луѓе во неа.
