Во овие моменти на тешки испитанија кои се наоѓаат пред сите нас, во времиња кога верата е тема на силни напади од неверниците и безбожниците а најмногу од либералите и нивните разврати, чувањето и практикувањето на верата не е само потреба , туку и одговорност.
Денес над сите верски храмови без разлика за која религија станува збор се врши прогонување со цел на отуѓување на верниците од неа, да се претстави како промотор на негативни влијание во општестово, до степен на нејзино израмнување со злото.
За прв пат во мојот живот на литургија бев изгонет од светиот божји храм како најголем криминалец од страна на полицијата , нешто незамисливо дури ни за Турско и во време на комунизмот, ние како верници бевме прогонети од нашето светилиште без никаква причина, поради нападите и желбите на гореспоменатите кои гласно протестираа и ја згазија интимата и правото на вера на сите нас.
Сепак и во вакви моменти верниците на омразата и прогонот одговорија со љубов, го напуштија храмот со горно крената глава, мирно и совесно не дозволувајќи верата и религијата да бидат извалкани од оние кои тоа го очекуваа со нетрпение, но на крај останаа со празни раце.
Секој од нас кој е верник, треба совесно и рационално да ја практикува верата и да не дозволи на безбожниците и властите да ги оцрнат нашите храмови, да тие ни го земаа храмот како наше свето собиралиште каде што го исполнувавме нашиот дух со мир и спокој, но направија фатална грешка, земаа еден храм, но секој верник во својот дом, во своето срце ќе направи храм во кој повторно ќе се воспева името божје, а со помош на модерната технологија и снимаењето на литургиите од Бигорскиот манастир но и останатите цркви/манастири ширум светот, божјиот глас и вистина ќе одѕвонат уште посилно и помоќно како одраз на светата вистина.
Мирот и спокојот кои ги носат вербата, љубовта и разбирањето, свесноста и совеста ни се сега на нашето најголемо исптание, а ние како верници мораме на овој испит да одговориме со најголема зрелост и одговорност како кон самите нас, така и кон создателот во кој веруваме со целото наше срце и битие.
Воскреснувањето Христово е најголемата човекова победа во историјата, победата на смртта со воскресение, чудото кое го остави цел свет во неверица, нека ги исполни нашите домови со спокој, радост, здравје, мир и љубов, нека ги осветли со божјата светлост и сила кои се вечни и непобедливи.
Последните две години беа вистински зимски сон за сите национал-револуционерни иделогии и организации, нациoналисти, фашисти, националсоцијалисти, патриоти, поради свесноста на неможноста за делување во рамки на ваков народ, но и поради лични причини на секој поединечно.
Почетокот на оваа година донесе и ново регрупирање, комуникација помеѓу нас се со цел наше достоинствено враќање на политичката сцена во Македонија, свесни и забележувајќи дека со нашата пасивност на жал нашата родина се повеќе тоне а таа стана плодно тло за ширење на црвената зараза како пандемија на сите полиња кои користејќи ја нашата пасивност во последните неколку месеци се шират постојано и неприкиинато, на кое мора да се даде соодветен одоговор и да се спречи се додека има време и лек.
Ваквите наши конверзации вродија со идеја за тотално враќање на сите организации, страници кои ја шират вистината и единствената вредна идеологија на национал-револуцијата, почнувајќи ја нашата борба со нов почеток но овој пат искрено се надевам без крај, бидејќи во моменти кога нема никаков ОТПОР кон властите тие тоа го користат за да се богатат, а од друга страна црвените да го трујат и манипулират народот со своите идеи кои значат уништување за секој од нас.
Многу повеќе дела и акции , иницијативи се тоа што следува во периодот кој доаѓа, промовирајќи ја вистината и почнувајќи со визија чекор по чекор градење на вистинска , слободна патриотска ФА/НС политичка сцена, со која сите ние ќе се гордееме.
Ех Македонијо што ли дочека да ти се случува поради твојот кукавички народ.
Сингелиќ вчера е еден шамар за сите нас кој треба да си го понесеме зрело и да знаеме кој и каков закон владее кај нас, бидејќи на некои делови од нашава држава владеат законите на Република Илирида па таму полициски час нема, а во другите се угнетува , казнува секој кој не го почитува законот, да тоа е правилно и праведно, но дали вреди кога тој закон не важи за сите.
Закон , што е тоа, едни правила за оние кои ги тестираат од елитата за Ковид, дур другите ќе умираат додека чекаат за да ги тестираат а камоли да ги лекуваат, некој ќе седат дома и ќе читаат книги, гледат серии, спортуваат од дома, ќе повикуваат на свесност, а други ќе си жвиеат како се да е нормално, ќе им засвири полициска сирена која не ја стават ни на ум, по што продолжуваат да си ги вршат своите работи.
Каков е тој закон, закон вреден како една обична нула.
Народ, што е тоа народ, народ е колектив кој се брани од секоја наезда која му се случува, а во Макеоднија народ нема, пички и паразити кои чекаат да ја исцицат државната цицка и да се вработат у администрација, чекаат да крадат без ништо да дадат, кој народ е тој, што има тој свето, народ кој не постои а за кој сите наводно се борат, се борат затоа што може да го молзат како сакат, во овој взаемно поврзан ситем на крвопиење, едниве чекаат да цицаат но пред тоа поверојато е политичариве да ја исцицат нивната крв.
За крај државата, каква е таа држава во која законите не владеат за сите нејзини државјани подеднакво, каква е таа црна држава во која едни умираат затоа што се обични луѓе а други живеат боемски живот на нејзиниот грб, гостејќи се со бизони и други деликатеси што се само мисловна именка за некои кои сонуваат леб и паштета да имат на своето мени за да се прехранат и да преживеат, чија е оваа држава, наша сигурно не.
Државата постоеше каква таква до 2011 и Кале, битката во која навивачите излегоа сами да ја бранат и одбранат, додека народот седеше дома, грицкаше семки и пиеше пиво гледајќи ги вестите и дел пцуејќи ги клетите шиптари, а друг исмевајќи ги храбрите момчиња што се ставиле себеси како одбранбен штит на државата, немо пратеа како таа се губи.
Обидите уште неколку пати на навивачите и одредени националисти да ја вратат државата беа неуспешни и залудни со лоша и тотално погрешна организација.
Доста е, доста ние младите кои се образуваме, надоградуваме, едуцираме, се жртвуваме трпиме поради стоката од народ на која припаѓаме, време е за револуција во која ние еднаш засекогаш ќе го избришеме овој народ и ќе создадеме тло на идните генерации да создадат народ за кој сонувале нашите револуционерни дејци.
Сведоци бевме во изминатата недела на грозен чин во кој двајца момци напаѓаат и претепуваат на девојче и тоа брутално без никаква милост, снимајќи се и со самото тоа покажувајќи гордост со тој чин.
Жената е олицотворение на државата и нацијата, не за џабе се рекло кој воспитал момче тој воспитал човек, додека тој што воспитал девојче, тој воспитал нација.
Секое напредно и силно општество зависи од храброста и пожртвуваноста на самите жени, бидејќи токму тие на свои плеќи го носат товарот во секоја вонредна ситуација, тие се столбот на домот и семејството додека мажот е на војното поле и во битка.
Таа е мајка, таа раѓа, а тоа е најсветото нешто кое еден човек може да го има како благодет дур живее на земјата.
Мажите се предодредени да бидат заштитници, да ја заштитуваат жената и својот дом, своите деца, тоа е нивната главна карактеристика која треба да ја применуваат во текот на целиот свој живот.
Е сега да дојдеме до самото насилство, како што и сами знаеме не сите жени на жал се совесни, туку има и такви кои го изгубиле својот морал, шират блуд и негативни појави на секаде околу нив, но сепак дури и тие не смеат да бидат удрени или нападнати од маж, туку нивната најголема осуда ќе дојде од самото општество, со самото тоа што ја валкат честа на тоа да бидеш жена и мајка, тие ќе имат пресуда која е многу пострашна од било кој удар кој би и го дал некој маж, а тоа е презирот од своето опркжување а можеби и најважно од своето семјство.
Од друга страна мажите кои удаарат на жени, без разлика какви се мотивите се личности кои се со слаби карактери, психички нестабилни, личности кои немаат никаков интелектуален капацитет ниту пак се корисни за било што во општеството и за луѓето околу нив.
Секој маж кој дига рака на жена ја покажува својата немоќ, својата беда, бидејќи секој маж кој има машкост во себе ќе изнајде илјада достоинствени начини да одговори на било каква провокација од жена пред него, вистинскиот маж никогаш нема да го погази своето достоинство и чест за ниту една клевета кажана од недостојна жена.
За крај, фашизмот како идеологија од секогаш се воодушевувал на женската убавина и нејзината способност да раѓа, токму затоа и фашизмот како иделогија е прва во светот која дава рамноправност политичка и социјална на жената со мажот, добро знаејќи дека силата на еден народ и држава се состои во едукацијата и храброста на припадничките од понежниот пол.
