Дамјан Груев

 Дамјан Јованов Груев или познат како Даме Груев е еден од најголемите македонски револуционери, човекот кој остави една силна неизбришлива трага во македонското револуционерно движење, човекот кој е еден од апостолите на ослободителното движење во Македонија, 

Бугарски пасоши - почетокот на крајот

 Со овој текст уште од самиот старт сакам да потенцирам дека целта на овој текст не е ширење омраза ниту кон Бугарија ниту кон бугарскиот народ туку давање на една конструктивна и реална критика за македонскиот народ и неговиот предавнички чин кон сопствените идеали, вредности и морални принципи кои постојано ги потенцира но и почнувањето на крајот на Македонија која доколку нешто радикално не се смени во наредните 5 до 10 години ќе биде мртва држава со мртов народ за кој повеќе нема да има спас.

Македонците како нација секогаш потенцираат дека се спротивност од Бугарите, дека Бугарите од било каква компарација се подолни од Македонците, од историски, национален, културолошки па дури и до расен, сите овие стериотипи наметнети од страна на комунистичката историографија а супериорност на Македонците во однос на Бугарите.

И покрај ваквата поставеност на Македонците како супериорна нација во секој поглед во однос на бугарската, покрај цела омраза која е всадена од страна на комунистите длабоко во генот на Македонецот, сепак тој се доведе во ситуација масовно да поднесува барања и доби бугарски пасоши, со кои ја доби шансата лесно и без никакви проблеми да ја напушти Македонија.

Ако го видиме овој чин масовно македонскиот народ и секој поединец направи предаство на сите теории, тези, идеали кои постојано ги промовира, оправдувањето дека тоа се прави поради егзистенција е само смирување на совеста, предавниците во минатото кои ги првале македонскиоте револуционери, ајдуци, војводи, комити ги правеле од истите причини, поради бедноста во која живееле тие ги предавале хероите за да добијат егзистенција, па нивните предаства не се оправдени, тогаш како може предаството извршено од 1/3 од нацијата некој упорно да се труди да го оправдува.

Освен што со поднесувањето за пасоши Македонците ја оставија Македонија во апсолутно инфериорна позиција во однос на Бугарија (во спор наметнат од фалсификуваната комуниситчка историографија) тие со напуштањето на земјата го сотруваат македонскиот ген и корен, Македонци како народ ќе продолжат да живеат само доколку ги има во мнозинство во Македонија во вкупниот збир на Македонци ширум светот, но ако дојдеме до податок дека повеќе Македонци за некое време ќе се раѓаат во странство него дома доаѓаме до уште еден поразителен подаоток за нас Македонците.

Бугарија со давањето на пасоши сакаше да ги освои симпатиите на Македонците и да ја тргне стигмата за вечен непријател наметната од комунистите, но поради лошиот пристап во доделувањето на пасоши Бугарија само ги зацвсрсти своите непријатели кои сега се и нејзини државјани.

Со бугарските пасоши почна масовното иселување од Македонија и егзодусот на Македонците како народ, без издавање на бугарски пасоши со сигурност најмалце 2/3 од населението што ја напушти Македонија во последните  десет години немаше никогаш да има шанса ниту можност да ја напушти Македонија а нивните семејства ќе беа тука со што ќе се зголемеше и наталитетот на нацијата но и државата немаше да дојде да биде пропадната до тој степен како што е денес.

Бугарските пасоши одигруваат клучна улога во почетокот на крајот на македонскиот народ кој и покрај омразата која е патолошка кон Бугарите реши да си ја продаде својата чест и достоинство за малце покомфорен живот во странство, а од друга страна Бугарија наместо да ги освои симпатиите на народот таа со нив ем им помогна ем стана уште поомразена во очите на обичниот Македонец.

Јаболкото на раздорот

 Во Македонија веќе 30 години има огромен проблем а тоа е немање на силна национална политичка опција која ќе ја брани државата и нема да дозволува да се случуваат серија на предаства, нема да дозволи државата да биде распродавана, да биде на колена , нормално се поставува прашањето зошто Македонија е доведена да нема ваква здрава политичка опција, дали поради тоа што македнонскиот народ е неспособен или поради нешто друго.

Јаболкото на раздорот помеѓу Македонците е фалсификуваната историја која ја изучуваме во нашите учебници по историја , со посебен акцент на периодот од ВСВ и периодот меѓу двете светски војни, како и лажната претстава за "братоубисветни" војни за ПСВ и за внатрешната битка во македонското револуционерно движење што доведува до внатрешен судир меѓу луѓето кои читаат, се надоградуваат и се борат против оние кои слепо веруваат на својaта "национална историја" и се борат, но не се надоградуваат и не истражуваат туку слепо веруваат на тоа што го училе во училиштата.

Во цел нормален свет токму различните сфаќања за борбата и како таа треба да се води завршуваат поради тоа што сите нив ги обединува историјата освен во Македонија каде што иако сите имаат исти погледи за тоа како треба државата да биде водена и кои се внатрешните непријатели до такво обединување не доаѓа токму поради историографијата која ја имаме, онаа која била и онаа која комунистите ја фалсификувале свесно за да доведат до поделби и внатрешна нетрпеливост помеѓу Македонците.

Уште од самиот старт на блогот пишував на темата УДБАШКИ НАЦИОНАЛИЗАМ со кои тие успешно пенетрираат и го умртвуваат македонскиот национализам и го прават негово недоносче, сепак македонските националисти треба да се разбудат што порано и да сфатат дека вака повеќе не бива.

Дискусиите за историските прашања се потребни но во моментот поради преголемо дикустирање на историја самите стануваме историја, нацијата се иселува, биолошки изумираме, со вакво темпо за 50 години Македонците без разлика што подразибраме под тоа ќе бидат мртви, нема да постојат а оваа територија ќе биде своевидна пустина од типот на Сахара во срцето на Европа, во срцето на човековата цивилизација.

Време е да се разбудиме, да го пресечеме тоа јаболко на раздорот вметнато од комунистите како кукавичко јајце помеѓу нас и да се избориме да си го спасиме народот, државата, татковината.

Слуга на лагата или војник на вистината ?

Уште со самото наше раѓање, растење и созревање како личност, ние се соочуваме меѓу одбирање помеѓу два пата по кои ќе тргнеме во животот, едниов е удобен и лесен а тој е на лагата, а другиот е  суров и трнлив на вистината.


Поголемиот дел од луѓето на жал се склони да го избeрат полесниот пат, оној пат кој ќе им дава илузии без притоа да стигнат до некоја цел, за разлика од нас малкумината кои сме се решиле да одиме по потешкиот пат, но пат кој на крајот од него има јасна цел.


Одејќи по патот на лагата ние си создаваме свет на илузии во кои ние удобно,  се убедуваме самите себе дека се околу нас е убаво и идеално, но еден ден светот кој се гради одејќи по овој пат се руши како кула од карти, соборувајќи не цврсто на земја, кршејќи не ментално и духовно.


Кога одиме по патот на вистината, ние секојдневно ќе имаме постојани препреки, постојани цврсти удари кои ќе мораме да ги истрпиме, но светот кој го макотрпно  градиме по тој пат е цврст и несрушлив, а ние никогаш нема да треснеме на земја, туку цврсто ќе стоиме на нога во секоја ситуација.



Одбирајќи ја лагата, ние стануваме слуги, служиме на нашите желби и страсти, притоа несвесни дека тие во поголем дел се неостварливи, дека тие не рушат додека вистината  не ослободува и не прави непобедливи.

(дел напишан во 2019)

Од самиот старт на нашето постоeње не учат дека тоа што треба да го сакаме и вреднуваме е вистината, поминуваме години во образовен систем во кои не учат што е тоа вистина, од клупите во училиште, медиумите, околината, но како созреваме, како доаѓаме до зрели години каде што може да размислуваме и да си поставуваме самите на себе прашања, да се преиспитуваме за нештата кои сме ги спознале и научиле и во многу од нив ќе најдеме големи нелогичности , ќе сфатиме дека на жал сме биле манипулирани и сме верувале во лаги кои ни биле претставени како вистина.

Тогаш започнува вистинскиот пламен кој се пали во нас, тогаш се одбира еден од двата пата, дали ќе продолжиме да служиме на лагите со кои сме воспитани или ќе се бориме, ќе се надоградуваме, ќе истражуваме и ќе ја спознаеме вистината и ќе станеме нејзини воини.

Кога средината ќе не препознае како воини на вистината а таа сеуште верува во своите лаги кон нас ќе оствари стравична омраза, ќе бидеме етикетирани, тоа ќе не стави во многу незгодни ситуации, многу пати ќе се прашуваме дали треба да се оди до крај, дали може со одредена лага да се направи компромис за лично на нас да ни биде комфорно и да не го носиме крстот на омразата наметнат од средината во која живееме.

Но секој компромис и со една лага, дури таа да е најмалата веќе нас не поставува да биде исти како останатите, еден компромис значи крај на борбата за вистината,бидејќи таа е една и не се менува според тоа како нас ни одговара за полесно да го живееме животот, еден компромис значи идеолошко отстранување и предавање на вистината, а предаството во борбата за неа е недозволиво, но дури во моменти на слабост да се направи тоа секогаш имаме шанса да се вратиме на исправниот пат.

Едно е сигурно патот на воинот на вистината не е ниту малку лесен, но тој е единствен достоен пат кој носи преродба на општеството и спас на државата и нацијата.

Миграциите (ќе) ја погребаа(т) Македонија

 Една тема која никогаш не се дискутирала отворено а можеби е најголемата причина поради која Македонија како држава дојде до оваа ситуација во која се наоаѓа денес се миграционите движења кои однесоа судбоносна одлука за иднината на македонската држава.

Кога ги согледуваме миграциите и како тие доведоа до тоа што сме денес се одвојуваат три брана миграции, од кои секоја ќе се анализира кратко соодветно посебно една од друга.

Првиот бран на миграции е тој кој настанува за време на комунизмот во Македонија кој е од внатрешен карактер, односно масовната миграција која ја наметнаа комунистите село-град, при што голем број села тотално се запустија нешто што не се случило ни под османлинско време, цели села се иселија масовно во градовите, а повеќето села доживеаа невиден тренд на намаление на насалението по кое никогаш повеќе не беа во можност да се опорават.

Селото одсекогаш било срцето на Македонецот, селското стопанство, земјоделието, беа крвотокот на Македонија,  храбрите машки деца израстени во селата секогаш беа тие кои го носеа револтот и бунтовниот карактер на Македонецот, со самото иселување и запустување на села се сече и коренот на македонскиот непокор.

Селата беа синоним на многудетни македонски семејства кои секогаш ја оддржуваше Македонија жива со население, со запустувањата на селата изумреа и многудетните македонски семејства со што поголемиот дел од македонските семејства од просек 5-8 деца паднаа на семејства од 1-2 деца во градските средини.

Во времето на комунизмот треба да се забележи уште еден бран на миграции а тоа е масовното иселување на етничките Турци кои беа лојални на македонската држава поради присилната колетивизација а на нивно место се населија муслимани од други етнички заедници, Албанци од Косово кои беа антимакедонски насторени и санџаклии или по ново бошњанци кои претежно се поблиски до Албанците отколку до Македонците, со тоа задавајќи го првиот посериозен етнички дисбаланс, иселени македонски села со намалување на многудетните македонски семејства од една страна и населување на Албанци и Санџаклии кои со себе ја продолжија традицијата на многудетни семејства на село.

Вториот и судбоносен бран кој ја доведе Македонија во незавидна положба благодарејќи на предваничката власт е бранот на населување на етнички Албанци од Косово во државата , прво со доделување на 150 000 македонски државјанста на косоварите за да се избере претседател, а вториот бран во оваа фаза после воениот конфликт помеѓу Србите и Албанците на Косово каде за да не бидат буквално истребани тие се населуваат во Македонија по што бројот на етнички Албанци во Македонија се дуплира и засекогаш се менува етничката карта на Македонија на негативна страна на Македонците.

Со населувањето и давањето на државјанства на оваа групација на Албанци покрај промената на етничката мапа добивме и војна во 2001, постојано меѓуетнички тензии, два потенцијални воени конфликти кои беа задушени од самиот старт 2007 и 2015, редифинирање на македонската државност и внатрешно присилно мигрирање на Македонците од своите родни огништа каде што беа иселени од страна на терористите од УЧК.

Третиот бран е бран во кој живееме денес, а тоа е кога Македонецот ја напушта Македонија за да живее во државите ширум Европа продавајќи го својот работен труд како роб, поробувајќи се на западните европски земји, некопентентен и способен за борба за спас на својот дом, својата таковина, Македонецот кој е кукавица да се бори реши да го продаде својот труд како модерен роб на западните сили при што тој ќе работи работни задачи кои се дното и во нормални држави ги работат циганите, живеејќи цигански живот а за возврат ќе добијат трошки односно финансиски надомест помал од тој што е реален за стандардот на овие земји но тој ќе биде задоволен бидејќи е со ропски менталитет и ќе има доволно за крпен живот подобар од оној кој го има во сопствената држава која тој дозволи да му биде окупирана со својот нихилизам и кукавичлук.

На крајот јасно може да се забележи дека токму миграциите ќе бидат од одлучувачки фактор за можниот потенцијален крај на македонската држава и Македонија и нејзиното можно федерализирање или поделба која би значело нејзин крај на онаква каква што ја познававме и за каква се боревме целиот наш живот. 

ХЕРОИЗАМ

 Самите протести полека но сигурно почнуваат да откриваат многу работи во македонското општество , се покажува кој е кој, не само политички туку и како човечки карактер и особини.

Соживотот го имавме на дело, група на Албанци ја нападнаа колоната Македонци кои протестираа, фрлајќи тврди предмети а дури и употребија огнено оружје со цел да ја растурат и избркат толпата и да го спречат протестот кој воопшто нема ништо против нив, туку напротив за прв пат протесите се насочени кон сосема друга етничка заедница која нема допирни точки.

Но група на македонски навивачи, патриоти и родољубци  кои беа дел од толпата, се издвои покажувајќи храброст своевидна за Македонци од таков склоп и голораки тргнаа во одбрана на обичниот народ и кога се фрлаше камења кон нив и кога се пукаше со пиштол не се повлекоа ниту чекор назад во одбрана на својот народ, својот дом, хероизам кој потсетува на едни други пославни времиња од македонската историја.

Се покажа уште еднаш кои се најдостјни синови на Македонија, тоа се навивачите , националистите кои секогаш се спремни да се саможртвуваат за татковината и својот народ кој на жал секогаш им вртел грб до сега, но редно е тоа да се промени.

 

 

Протестен бал

Протест кој по сите најави треба да биде будењето на македонскиот народ а всушност се покажа колку тој народ е мртов, наместо протест добивме протестен бал, прошетка низ улиците на Скопје  во кој во преспивна атмосфера се бранеше македонскиот идентиет.

Самиот "протест" беше толку "тензичен" што можеше да заспиеш дур си дел од него, никаква напнатост, адренлин, понапнати се натпреварите во трета македонска фудбалска лига отколку овој протест кој беше најавен како будење на народот.

Се појасно дека самиот протест е своевиден театар, за давање на лажна слика на Македонецот дека тој се бори за нешто, после зимскиот сон во кој се изгуби се што има во државата денес Македонциве ќе се будат и ќе прават протестни балови во кои ќе изкажуваат револт.

Револт се искажува во протести во кои има енергија, адреналин, кои се а ивица на инцидент и има инциденти , протести во кои во секој момент си во неивезност зошто немаш претстава што следува, а на приспивниот бал тоа го немаше.

Македонецот за да може да се бори прво треба да се спознае самиот себе, да расчисти со историските фалсификати, да го спознае својот прав непријател и дури тогаш тој ќе биде спремен за борба, до тогаш ќе бидеме дел од приспивни балови организирани од страна на опозицијата.

Славењето на окупаторот !

Идентитет и историја, гинеме во нивна одбрана, не ги даваме, ама тоа изгледа само на зборови и на социјалните мрежи , додека на дело тоа го нема , таму каде што директно се понижува нашата држава нема никој.

После Валандово каде што поради мојата политичка неактивност не излегов со статија за понижувањето кое беше извршено врз славното ВМРО со славeње на нивниот директен непријател со кој воделе битки, потенцирам ВМРО како организација против српската војска , денес уште еден ист таков преседан во Штип и тоа со целосна поддршка од градоначалник кој е од редовите на партија која се повикува на контиунитетот на ВМРО, која иронија и трагедија.

Интересно е како настаните од Валандовско-удовската акција на ВМРО од страна на српските власти беше претставен како организиран бунт од бугарски бунтовници и крвници кои убивале недолжни српски војници , интересно што ВМРО ја организираа оваа акција исклучиво сами, со дејци кои се со преголема историска тежина, меѓу нив и Христо Делчев братот на Гоце Делчев, епа ако братот на Гоце го карактеризираме како бугарски престапник тогаш зошто воопшто тврдиме дека Гоце е идентитетот ! .

Каде се будните и дејни македонски патриоти, медиуми, да застанат во одбрана на македонскиот идентитет кога тој е директно негиран од страна на Србија, кога славното ВМРО и македонски револуционери се карактеризирани како бугарски престапници, кога истото го прават други дигаме бунтови и револуции по интернет.

Како тоа Македонија ако била поделена по Букурешкиот договор дозволува едниот окупатор да ја слави својата окупација на Македонија , дали има друг пример во светот каде што држава го слави својот окупатор и сопствената окупација заедно со окупаторот и крвиникот против кого се кренати две востанија и еден куп акции, атентат врз кралот од страна на ВМРО која е генот на Македонецот !

Самоубиство

 Еден текст напишан пред неколку години  МРТВИОТ НАРОД во кој ја напишав суровата вистина дека ние Македонците сме мртов народ, но сепак дојде време да се напише и за уште една поголема вистина а тоа е дека ние самите извршивме САМОУБИСТВО, а не дека тоа е поради тоа што постојат големи сили кои нема мирно да спијат додека не го уништат славниот "величествен" македонски народ.

Ние сами го земавме пиштолот во раце, го ставивме на нашата слепоочница и без да размислуваме ниту секунда го испукавме куршумот и си пресудивме самите на себе, како народ, како држава.

Егзодусот кои сами си го приредуваме е пострашен од било кој егзодус предизвикан од надворешен фактор, масовното иселувње од сопствената држава, бегањето по секоја цена од неа, го доведува во прашање целото наше биолошко постоење како народ, а да не зборуваме за културошкиот и идентитетско битисување на Македонците во светот.

Патриотизам не е веењето знамиња, пуштањето патриотски песни на собири, пиењето ракија, јадењето мезе и исилното изикување на маса МАКЕДОНИЈААААААА, МАКЕДОНЦИ СМЕЕ, туку патриотзам значи чување на сопствениот дом, на сопственото огниште,  саможртва во интерец на сопствениот народ, држава, постојана борба против Власта која ја окупира татковината а не бегство во друга држава.

Џабе веењето знамиња, џабе пеењето песни , џабе чукањето во гради колку ја сакаме Македонија кога сте заминале од неа, кога вашите деца ги растете во друга држава , друг дом, друга култура, кога тие самите ќе превземат понатаму друг идентитет, кога го напуштвите домот на своите предци, кога ги оставивте вашите родители сами, кога ги запустивте селата/градовите во кои тлеел македонскиот непокор низ сите овие години, кога вие со решавањто наместо да бидете патриоти и да се борите за подобра иднина во вашата сопствена земја и татковина се решавата масовно да ја напуштате, да бегате од неа и со самото тоа да бидете директни учесници во нејзината бавна и болна смрт.

Со пеењето песни, веењето знамиња и очајни монолози како ја сакаме нашата Македонија ама ете сме морале во туѓина нема да се избрише грижата на совест дека сте си пресудиле на сопствениот народ и државата.

Додека дискутираме за историјата која ја браниме без да ја прочитаме и познаваме полека но сигурно ние самите стануваме историја.

Кога народот е мртов тој може да воскресне и да се врати на правиот правиот пат, со народни будители, посветена младина, тоа ќе воскресне и ќе се издигне како феникс,  но кога ќе се изврши самоубство, кога ќе се убие татковината, домот, семејството, родината, тогаш спас нема, тогаш семето ќе секне а и со самото тоа ќе изумре македонското за век и векови, ние како генерации заради нашиот личен комфорт и комидитет решивме да го убиеме сопственото племе, да ја затруеме сопствената крв засекогаш.

(сликата не е случајно избрана, слика од протестот против Талат Џафери, денот кога Македонците сами си го ставија пиштолот на глава и решија да си пресудат самите на себе)

Франција - будењето на Европа !

 Во изминатиов период се оддржаа избори во Франција и тоа претседателки  и парламентарни во кои се покажува доста голем раст на француската крајнадесница, кои остварија најдобри резултати во историјата на избори во Франција во оваа 2022 година.

Француската крајнадесница за волја на вистината секогаш била силна во лицето на семејството Ле Пен, но сепак обединетоста на сите останати  и силната медиумска пропаганда никогаш не дозволи сериозно присуство на  крајнатадесница во политичкото функционирање на Франција.

И покрај влезот на семејството Ле Пен во повеќе изборни циклуси во втор круг сепак тие таму беа убедливо поразени затоа што и умерената десница и левицата , комунистите и либералите имаа заеднички фронт против нив.

Сепак низата на терористички напади, се поголемото присуство на мигранти, исламизацијата на Франција почнаа да ја палат црвената ламба кај франзуците кои се помасовно даваат поддршка за оваа опција (но и за останатите нови крајнодесни опции), со рекордни 13 милиони во втор круг за претседател и убедливо најмала изборна разлика, а уште повеќе со 4 милиони гласови на парлаемнтарните избори , кои се рекордни резултати.

Ребредирањето на партијата од страна на Марин Ле Пен и нејзиното тргнување од претседателската функција на партијта (дефакто) и оставање на партијата да биде водена од млад лидер Бардела (роден 1995) веќе почнаа да носат солидни резултати за партијата.

Иако партијата постојано освојуваше над милион гласови поради сложениот изборен модел на Франција каде што за секој пратеник се гласа во посебни изборни единици, секогаш кандидатите беа поразувани во вториот круг поради обединетоста на другите идеологии, па и со скоро 3 милиони гласови паријата немаше свој претставник во парламентот на Франција.

Но последните избори се радикален пресврт, французиве веќе не се толку одбивни кон кандидатите кои нудат решенија против проблемите со кои се соочуваат, па така од само едвај 2 пратеника на изборите  2012 , па 8 во 2017, денеска крајната десница на NR (порано National Front) освои рекордни 89 пратеници што означува дека полека но сигурно Франција веќе ја отфрла стигмата кон крајнатадесница, успевајќи тотално да ја згази умрената пролиберална десница која овие избори освои 64 пратеници, најлошиот резултат во нивната историја.

Со оглед на растот на крајнодесните движења кои успеаа да се модернизираат и наметнуваат се повеќе кај младите, со тоталното рушење на лагите на масмедиумите не очекуваат доста интересни избори ширум Европа по кој картата на политичко делување во неа никогаш повеќе нема да биде ист.

Дали вреди ?

Само што го отворив блогот и видов дека за два дена правам јубилеј од година дена од кога немам објава на него,  дефинитивно долг период на молк и тотално повлекување од политичката активност, без никакви соодветни активности во ниту едно поле, но едно нешто сеуште е тука, тлее пламенот на идеологијата.

Повеќе луѓе и соборци кои ме познаваат ми пратија линкови од нови страници , блогови, кои објавуваат статии слични на моиве, кои имаат цел за едукација на народот, негово будење, искрено поради немањето на соодветни социјални мрежи кои тие ги користат не ги пратам лично, погледнав дел од нив и навистина се гледа стил и квалитетна работа,  но едно прашање веднаш си го поставувам секогаш : Дали вреди ?

Одговорот секогаш ќе биде од прва : Да, но реално што се добива од блогови и текстови на авторот кога тие не се спроведуваат со реална броба на улица освен лична сатисфакција, таа е важна но многу поважна е реализирањето на тие идеи онаму каде што е местото, не само да ги споделуваш, туку да се бориш за нив, да живееш за нив, а самото нивно присуство во сајбер просторот без борба е безвредно.

Со згаснувањето на РЕВОЛТ кој никогаш и не заживеа во права смисла на зборот ја изгубив и самата волја за делување и на блогот но и општо на политичката сцена, која е суштината на делување на поединец кога не е дел од една организација, која е поентата од читање, анализирање, споделување на идеи кога тие не се реализираат. која е потребата реално од тоа освен само нанесување на лични фрустрации од немоќта нештата да се променат.

Додека крајнитедесни се плашиме едни од други, додека во нашите глави се мотат служби, дебати за историја кои сме, што сме, непријателство и непотребни дебати со преголем фокус на историја меѓу нас самите за тоа дали сме антички, славјани, бугарофили, левицата тотално влезе во сите пори на општество, дојде до голема сума на финасиски средства, креира маркетинг со кои ги заведуваат младите и  ги присвојуваат на своја страна а со самото тоа и го копат гробот на Македонија.

Или кратко кажано додека се делиме поради историја, ние самите ќе станеме наскоро историја како Македонци.

Ако на сите нас МАКЕДОНИЈА е наша мајчица, наша светост, ако сме спремни да се жртвуваме за неа, да сме спремни да дадеме се за неа па ако е потребно и сопствениот живот, тогаш до кога ќе дозволуваме личните наши поделби да бидат пречка во остварувањето на големата и највозвишена цел, а тоа е Македонија на Македонците, аманетот оставен од нашите револуционери, нашите предци , луѓето чија борба ја продолжуваме и кои се хероите кои се нашиот пример во животот.

До кога ќе дозволуваме комунистичката идеологија да не победува, до кога ќе бидеме следбеници на комунистичката доктрина на раздели па владеј која успеа нас да не подели, да не умртви и да не ни дозволи да ја браниме татковината како доликува на луѓе кои постојано читаат, се надоградуваат, се едуцираат и ја сакат својата родина.

Затоа и пораката и до сите оние кои веќе делуваат соло и до оние кои постојано го читаат овој блог е јасна :  

Доста дозволуваме комунистичкиот пропаганден систем да е во нашата средина, да не дели, да прави непријатели од нас и да не уништува, време е да се издигнеме,  да застанеме заедно рамо до рамо, брат до брат, да ја започнеме борба за уништување на комунистичкото јајце на раздорот и да ја извлечеме нашата таковина од канџите на комунистичкото ропство во која таа живее со години.

Борбата за Македонија е света должност за секој од нас,  време е да се бориме за неа на военото поле а не во сајбер просторот, време е да ја издигнеме нашата идеја, идеал, да се жртвуваме за нив, бидејќи без борба нашите идеали се безвредни а на нашата такотвина ја чекат црни денови пред целосно исчезнување.

Без организација секој обид за борба на поединец, волк самотник е безвредна, само организирани во чопор и во директна борба со непријателот можеме да ја оствариме нашата цел, нашата замисла, нашите идеали и да ја воздигнеме нашата Македонија.