Зошто Левица навистина го брани името Македонија ?

По сите перипетии кои се случија околу прашањето за името, референдумот, изгласувањето со 2/3 мнозинство на отварање на уставот, како главна бунтовна партија која ги освојува симпатии на Македонецот е Левица.

Но никој не си го поставува прашањето : Која е таа Левица , и зошто навистина ја започна кампањата за одбрана на името на државата ?

Многумина заборавија дека оваа политичка партија и нејзините членови организираа атаци и уништување на национални и патриотски графити, со нивната кампања : Национализмот е болест.

За време на протестите од Шарената револуција, нивните уапсени членови не се изјаснуваа или одбиваа да се изјаснат на прашање на која националност припаѓаат, а во еден случај нивен поранешен истакнат член гордо изјави дека е Југословен.

Политичката партија Левица до сега на ниту една нивна манифестација, не извадиле било каков национален симбол, до тој степен што и официалното државно знаме им е туѓо, па користат државно знаме на непостоечка држава Југославија како свое.

Е сега како дојде ваква антинационална опција да бида главен бранител на националниот столб, името, се работи за чист популизам.

На Левица тотално не и е битно државното име во нивните идеолошки програми и принципи, но користат идеална слика во отсуство на реална патриотска и национална десница, крајна десница или било какво патриотско здружување, тие да ја превземат оваа борба, како се патриоти, а суштината е да се инфилтрираат во срцата и умовите на Македонецот освојувајќи ги неговите симпатии за да ги поведуват во самоуништувачка Македонска борба, брат на брат, за нив позната како класна борба.


Ваквите инфилтрирања на левичарските опции во минатото им донесувале голема популарност и успеси, па Левица ја користи истата тактика, дури го бранат името и државата (која до вчера ја напаѓаа) тие си собираат поени и градат членство кое ќе биде спремно за нивната вистинска намера, класна борба и спроведување на културен марксизам.


Токму поради ова не смееме да заборавиме, кој уништуваше патриотски графити, кој едиствен протестира без македонски државни знамиња, да не заборавиме кои беа најгласни противници против рехалибитација на Тодор Александров, и еден тон други антимакедонски чинови.