Бугарски пасоши - почетокот на крајот

 Со овој текст уште од самиот старт сакам да потенцирам дека целта на овој текст не е ширење омраза ниту кон Бугарија ниту кон бугарскиот народ туку давање на една конструктивна и реална критика за македонскиот народ и неговиот предавнички чин кон сопствените идеали, вредности и морални принципи кои постојано ги потенцира но и почнувањето на крајот на Македонија која доколку нешто радикално не се смени во наредните 5 до 10 години ќе биде мртва држава со мртов народ за кој повеќе нема да има спас.

Македонците како нација секогаш потенцираат дека се спротивност од Бугарите, дека Бугарите од било каква компарација се подолни од Македонците, од историски, национален, културолошки па дури и до расен, сите овие стериотипи наметнети од страна на комунистичката историографија а супериорност на Македонците во однос на Бугарите.

И покрај ваквата поставеност на Македонците како супериорна нација во секој поглед во однос на бугарската, покрај цела омраза која е всадена од страна на комунистите длабоко во генот на Македонецот, сепак тој се доведе во ситуација масовно да поднесува барања и доби бугарски пасоши, со кои ја доби шансата лесно и без никакви проблеми да ја напушти Македонија.

Ако го видиме овој чин масовно македонскиот народ и секој поединец направи предаство на сите теории, тези, идеали кои постојано ги промовира, оправдувањето дека тоа се прави поради егзистенција е само смирување на совеста, предавниците во минатото кои ги првале македонскиоте револуционери, ајдуци, војводи, комити ги правеле од истите причини, поради бедноста во која живееле тие ги предавале хероите за да добијат егзистенција, па нивните предаства не се оправдени, тогаш како може предаството извршено од 1/3 од нацијата некој упорно да се труди да го оправдува.

Освен што со поднесувањето за пасоши Македонците ја оставија Македонија во апсолутно инфериорна позиција во однос на Бугарија (во спор наметнат од фалсификуваната комуниситчка историографија) тие со напуштањето на земјата го сотруваат македонскиот ген и корен, Македонци како народ ќе продолжат да живеат само доколку ги има во мнозинство во Македонија во вкупниот збир на Македонци ширум светот, но ако дојдеме до податок дека повеќе Македонци за некое време ќе се раѓаат во странство него дома доаѓаме до уште еден поразителен подаоток за нас Македонците.

Бугарија со давањето на пасоши сакаше да ги освои симпатиите на Македонците и да ја тргне стигмата за вечен непријател наметната од комунистите, но поради лошиот пристап во доделувањето на пасоши Бугарија само ги зацвсрсти своите непријатели кои сега се и нејзини државјани.

Со бугарските пасоши почна масовното иселување од Македонија и егзодусот на Македонците како народ, без издавање на бугарски пасоши со сигурност најмалце 2/3 од населението што ја напушти Македонија во последните  десет години немаше никогаш да има шанса ниту можност да ја напушти Македонија а нивните семејства ќе беа тука со што ќе се зголемеше и наталитетот на нацијата но и државата немаше да дојде да биде пропадната до тој степен како што е денес.

Бугарските пасоши одигруваат клучна улога во почетокот на крајот на македонскиот народ кој и покрај омразата која е патолошка кон Бугарите реши да си ја продаде својата чест и достоинство за малце покомфорен живот во странство, а од друга страна Бугарија наместо да ги освои симпатиите на народот таа со нив ем им помогна ем стана уште поомразена во очите на обичниот Македонец.

Јаболкото на раздорот

 Во Македонија веќе 30 години има огромен проблем а тоа е немање на силна национална политичка опција која ќе ја брани државата и нема да дозволува да се случуваат серија на предаства, нема да дозволи државата да биде распродавана, да биде на колена , нормално се поставува прашањето зошто Македонија е доведена да нема ваква здрава политичка опција, дали поради тоа што македнонскиот народ е неспособен или поради нешто друго.

Јаболкото на раздорот помеѓу Македонците е фалсификуваната историја која ја изучуваме во нашите учебници по историја , со посебен акцент на периодот од ВСВ и периодот меѓу двете светски војни, како и лажната претстава за "братоубисветни" војни за ПСВ и за внатрешната битка во македонското револуционерно движење што доведува до внатрешен судир меѓу луѓето кои читаат, се надоградуваат и се борат против оние кои слепо веруваат на својaта "национална историја" и се борат, но не се надоградуваат и не истражуваат туку слепо веруваат на тоа што го училе во училиштата.

Во цел нормален свет токму различните сфаќања за борбата и како таа треба да се води завршуваат поради тоа што сите нив ги обединува историјата освен во Македонија каде што иако сите имаат исти погледи за тоа како треба државата да биде водена и кои се внатрешните непријатели до такво обединување не доаѓа токму поради историографијата која ја имаме, онаа која била и онаа која комунистите ја фалсификувале свесно за да доведат до поделби и внатрешна нетрпеливост помеѓу Македонците.

Уште од самиот старт на блогот пишував на темата УДБАШКИ НАЦИОНАЛИЗАМ со кои тие успешно пенетрираат и го умртвуваат македонскиот национализам и го прават негово недоносче, сепак македонските националисти треба да се разбудат што порано и да сфатат дека вака повеќе не бива.

Дискусиите за историските прашања се потребни но во моментот поради преголемо дикустирање на историја самите стануваме историја, нацијата се иселува, биолошки изумираме, со вакво темпо за 50 години Македонците без разлика што подразибраме под тоа ќе бидат мртви, нема да постојат а оваа територија ќе биде своевидна пустина од типот на Сахара во срцето на Европа, во срцето на човековата цивилизација.

Време е да се разбудиме, да го пресечеме тоа јаболко на раздорот вметнато од комунистите како кукавичко јајце помеѓу нас и да се избориме да си го спасиме народот, државата, татковината.

Слуга на лагата или војник на вистината ?

Уште со самото наше раѓање, растење и созревање како личност, ние се соочуваме меѓу одбирање помеѓу два пата по кои ќе тргнеме во животот, едниов е удобен и лесен а тој е на лагата, а другиот е  суров и трнлив на вистината.


Поголемиот дел од луѓето на жал се склони да го избeрат полесниот пат, оној пат кој ќе им дава илузии без притоа да стигнат до некоја цел, за разлика од нас малкумината кои сме се решиле да одиме по потешкиот пат, но пат кој на крајот од него има јасна цел.


Одејќи по патот на лагата ние си создаваме свет на илузии во кои ние удобно,  се убедуваме самите себе дека се околу нас е убаво и идеално, но еден ден светот кој се гради одејќи по овој пат се руши како кула од карти, соборувајќи не цврсто на земја, кршејќи не ментално и духовно.


Кога одиме по патот на вистината, ние секојдневно ќе имаме постојани препреки, постојани цврсти удари кои ќе мораме да ги истрпиме, но светот кој го макотрпно  градиме по тој пат е цврст и несрушлив, а ние никогаш нема да треснеме на земја, туку цврсто ќе стоиме на нога во секоја ситуација.



Одбирајќи ја лагата, ние стануваме слуги, служиме на нашите желби и страсти, притоа несвесни дека тие во поголем дел се неостварливи, дека тие не рушат додека вистината  не ослободува и не прави непобедливи.

(дел напишан во 2019)

Од самиот старт на нашето постоeње не учат дека тоа што треба да го сакаме и вреднуваме е вистината, поминуваме години во образовен систем во кои не учат што е тоа вистина, од клупите во училиште, медиумите, околината, но како созреваме, како доаѓаме до зрели години каде што може да размислуваме и да си поставуваме самите на себе прашања, да се преиспитуваме за нештата кои сме ги спознале и научиле и во многу од нив ќе најдеме големи нелогичности , ќе сфатиме дека на жал сме биле манипулирани и сме верувале во лаги кои ни биле претставени како вистина.

Тогаш започнува вистинскиот пламен кој се пали во нас, тогаш се одбира еден од двата пата, дали ќе продолжиме да служиме на лагите со кои сме воспитани или ќе се бориме, ќе се надоградуваме, ќе истражуваме и ќе ја спознаеме вистината и ќе станеме нејзини воини.

Кога средината ќе не препознае како воини на вистината а таа сеуште верува во своите лаги кон нас ќе оствари стравична омраза, ќе бидеме етикетирани, тоа ќе не стави во многу незгодни ситуации, многу пати ќе се прашуваме дали треба да се оди до крај, дали може со одредена лага да се направи компромис за лично на нас да ни биде комфорно и да не го носиме крстот на омразата наметнат од средината во која живееме.

Но секој компромис и со една лага, дури таа да е најмалата веќе нас не поставува да биде исти како останатите, еден компромис значи крај на борбата за вистината,бидејќи таа е една и не се менува според тоа како нас ни одговара за полесно да го живееме животот, еден компромис значи идеолошко отстранување и предавање на вистината, а предаството во борбата за неа е недозволиво, но дури во моменти на слабост да се направи тоа секогаш имаме шанса да се вратиме на исправниот пат.

Едно е сигурно патот на воинот на вистината не е ниту малку лесен, но тој е единствен достоен пат кој носи преродба на општеството и спас на државата и нацијата.

Миграциите (ќе) ја погребаа(т) Македонија

 Една тема која никогаш не се дискутирала отворено а можеби е најголемата причина поради која Македонија како држава дојде до оваа ситуација во која се наоаѓа денес се миграционите движења кои однесоа судбоносна одлука за иднината на македонската држава.

Кога ги согледуваме миграциите и како тие доведоа до тоа што сме денес се одвојуваат три брана миграции, од кои секоја ќе се анализира кратко соодветно посебно една од друга.

Првиот бран на миграции е тој кој настанува за време на комунизмот во Македонија кој е од внатрешен карактер, односно масовната миграција која ја наметнаа комунистите село-град, при што голем број села тотално се запустија нешто што не се случило ни под османлинско време, цели села се иселија масовно во градовите, а повеќето села доживеаа невиден тренд на намаление на насалението по кое никогаш повеќе не беа во можност да се опорават.

Селото одсекогаш било срцето на Македонецот, селското стопанство, земјоделието, беа крвотокот на Македонија,  храбрите машки деца израстени во селата секогаш беа тие кои го носеа револтот и бунтовниот карактер на Македонецот, со самото иселување и запустување на села се сече и коренот на македонскиот непокор.

Селата беа синоним на многудетни македонски семејства кои секогаш ја оддржуваше Македонија жива со население, со запустувањата на селата изумреа и многудетните македонски семејства со што поголемиот дел од македонските семејства од просек 5-8 деца паднаа на семејства од 1-2 деца во градските средини.

Во времето на комунизмот треба да се забележи уште еден бран на миграции а тоа е масовното иселување на етничките Турци кои беа лојални на македонската држава поради присилната колетивизација а на нивно место се населија муслимани од други етнички заедници, Албанци од Косово кои беа антимакедонски насторени и санџаклии или по ново бошњанци кои претежно се поблиски до Албанците отколку до Македонците, со тоа задавајќи го првиот посериозен етнички дисбаланс, иселени македонски села со намалување на многудетните македонски семејства од една страна и населување на Албанци и Санџаклии кои со себе ја продолжија традицијата на многудетни семејства на село.

Вториот и судбоносен бран кој ја доведе Македонија во незавидна положба благодарејќи на предваничката власт е бранот на населување на етнички Албанци од Косово во државата , прво со доделување на 150 000 македонски државјанста на косоварите за да се избере претседател, а вториот бран во оваа фаза после воениот конфликт помеѓу Србите и Албанците на Косово каде за да не бидат буквално истребани тие се населуваат во Македонија по што бројот на етнички Албанци во Македонија се дуплира и засекогаш се менува етничката карта на Македонија на негативна страна на Македонците.

Со населувањето и давањето на државјанства на оваа групација на Албанци покрај промената на етничката мапа добивме и војна во 2001, постојано меѓуетнички тензии, два потенцијални воени конфликти кои беа задушени од самиот старт 2007 и 2015, редифинирање на македонската државност и внатрешно присилно мигрирање на Македонците од своите родни огништа каде што беа иселени од страна на терористите од УЧК.

Третиот бран е бран во кој живееме денес, а тоа е кога Македонецот ја напушта Македонија за да живее во државите ширум Европа продавајќи го својот работен труд како роб, поробувајќи се на западните европски земји, некопентентен и способен за борба за спас на својот дом, својата таковина, Македонецот кој е кукавица да се бори реши да го продаде својот труд како модерен роб на западните сили при што тој ќе работи работни задачи кои се дното и во нормални држави ги работат циганите, живеејќи цигански живот а за возврат ќе добијат трошки односно финансиски надомест помал од тој што е реален за стандардот на овие земји но тој ќе биде задоволен бидејќи е со ропски менталитет и ќе има доволно за крпен живот подобар од оној кој го има во сопствената држава која тој дозволи да му биде окупирана со својот нихилизам и кукавичлук.

На крајот јасно може да се забележи дека токму миграциите ќе бидат од одлучувачки фактор за можниот потенцијален крај на македонската држава и Македонија и нејзиното можно федерализирање или поделба која би значело нејзин крај на онаква каква што ја познававме и за каква се боревме целиот наш живот. 

ХЕРОИЗАМ

 Самите протести полека но сигурно почнуваат да откриваат многу работи во македонското општество , се покажува кој е кој, не само политички туку и како човечки карактер и особини.

Соживотот го имавме на дело, група на Албанци ја нападнаа колоната Македонци кои протестираа, фрлајќи тврди предмети а дури и употребија огнено оружје со цел да ја растурат и избркат толпата и да го спречат протестот кој воопшто нема ништо против нив, туку напротив за прв пат протесите се насочени кон сосема друга етничка заедница која нема допирни точки.

Но група на македонски навивачи, патриоти и родољубци  кои беа дел од толпата, се издвои покажувајќи храброст своевидна за Македонци од таков склоп и голораки тргнаа во одбрана на обичниот народ и кога се фрлаше камења кон нив и кога се пукаше со пиштол не се повлекоа ниту чекор назад во одбрана на својот народ, својот дом, хероизам кој потсетува на едни други пославни времиња од македонската историја.

Се покажа уште еднаш кои се најдостјни синови на Македонија, тоа се навивачите , националистите кои секогаш се спремни да се саможртвуваат за татковината и својот народ кој на жал секогаш им вртел грб до сега, но редно е тоа да се промени.

 

 

Протестен бал

Протест кој по сите најави треба да биде будењето на македонскиот народ а всушност се покажа колку тој народ е мртов, наместо протест добивме протестен бал, прошетка низ улиците на Скопје  во кој во преспивна атмосфера се бранеше македонскиот идентиет.

Самиот "протест" беше толку "тензичен" што можеше да заспиеш дур си дел од него, никаква напнатост, адренлин, понапнати се натпреварите во трета македонска фудбалска лига отколку овој протест кој беше најавен како будење на народот.

Се појасно дека самиот протест е своевиден театар, за давање на лажна слика на Македонецот дека тој се бори за нешто, после зимскиот сон во кој се изгуби се што има во државата денес Македонциве ќе се будат и ќе прават протестни балови во кои ќе изкажуваат револт.

Револт се искажува во протести во кои има енергија, адреналин, кои се а ивица на инцидент и има инциденти , протести во кои во секој момент си во неивезност зошто немаш претстава што следува, а на приспивниот бал тоа го немаше.

Македонецот за да може да се бори прво треба да се спознае самиот себе, да расчисти со историските фалсификати, да го спознае својот прав непријател и дури тогаш тој ќе биде спремен за борба, до тогаш ќе бидеме дел од приспивни балови организирани од страна на опозицијата.