Го дочекавме денот кога конечно демократите удрија по својот народ , истите кои до вчера плачеа на полициска бруталност, оние кои маршираа против неа, денес аплаудираат и ја поздравуваат, со мотото, си бараа па си го добија.
Интересно така и гдомци збореа за нив, кога тие беа цел на полициска бруталност, која беше многу помала и во помал облик од оваа денес, ако го исклучиме упадот во читалната на 5 мај.
Шарените останаа без маски и се виде дека нивната борба нема ништо осовно со начелата на кои се повикуваа и кои ветуваа дека ќе ги реализират, туку дека имаа само гола борба за фотеља.
Од солидарност ако беа тоа што се , денес први ќе излегоа со осуда и ќе организираа нови протести против полициската бруталност, бранејќи го правото на секој без разлика дали се согласуваат со него или не , слободно да го искаже своето мислење.
Другата страна е што оние па кои се ситеа на нив сега на своја кожа осетија многу побрутален пристап на полицијата, па сега најверојатно ќе научат за навек , дека не треба да се ситат на туѓата несреќа, нешто што наскоро ќе го научат и шарените кои тоа го заборавиле.
Се виде дека нема никаков демократски капацитет , ниту ќе има живот, само полнење на џебовите на тие што успееа да се докопат до фотељите и до тендерите.
Газењето и удирањето против својот сопствен народ, во кој толку се колневте, дека ќе го браните и ќе му донесите просперитет, дека ќе работите за негово добро, еден ден, многу скапо ќе ве чини.
No comments:
Post a Comment