Денес сепак тие се борци за "човекови права" , кои се бореле за подобрување на животот на сите што живеат во Македонија, на жал тоа помина од нашите национални предавници.
Воениот конфликт иако официално почна уште во Јануари 2001, сепак токму овој датум е датумот кој остана длабоко врежан во меморијата на Македонците како почеток на војната.
Во оваа војна борците за "човекови права" извршија низа на воени злосторства од кои човек може само да се згрози и да му се згади, како Мавровски работници, киднапираните Македонци, Вејце, Карпалак, вентилите кај Кумановско, манастирот Лешок и многу други.
75 Македонски бранители го положија својот живот во борбата на олтарот на татковината за нејзино зачувување и во тоа успеа воено, но политички некој друг ја однесе победата.
Иако битката ја започнаа воено УЧК многу наскоро можеа да увидат и покрај нивното супериорно вооружување тие не можат ништо со својот кукавичлук, дека пички војна не може да добијат однадвор , туку бавно и неприметно одвнатре.
Така ги соблекоа воените униформи и облекоа одела, од теористи стана политичари (ако има разлика) па почнаа да го остваруваат својот план за отцепување на дел од Македонија и создавање на нова држава или припојување кон Албанија.
Тука добија уште една предност, воено не можеа да контролират и да одцепат толку голема територија, колку што можат политички.
Воено можби би успеале дел од селата во Кумановско, Тетово, Гостивар и Дебар, а сега ги имат во свои раце и Струга, цело Куманово, дел од Скопје, Кичево, Охрид(во нивните аспирации) поголем дел од Кумановско се до Свети Николе.
За ова веќе имам пишувано па да не повторувам и ќе застанам овде.
Разочарувањето и вината за ситуацијата во која дојдовме се над 800 000 граѓани кои гласаа за Преродба и Живот, со што им помогнаа на УЧК учествувајќи активно на нивна страна.
Има свесни и несвесни соработници, а сите што гласаа за двете најголеми партии и коалиции се исто така дел од армијата на УЧК, не вооружено, не следејќи ги нивните идеали, но помагајќи и борејќи се рамо до рамо со нив, гласајќи за профитери и предавници.
Бранителите на жал од кога ги соблекоа униформите за разлика од нивните непријатели од УЧК, кои останаа обединети, тие се разединија и почнаа несвесно борејќи се за егзистенција на своите семејства да бидат ставени во клинч и како што веќе напишав да биде дел од УЧК и нивната борба за уништување на Македонија.
Сепак тоа што радува е дека повеќе бранители се разбудија од ноќната мора, иако во моментот не доволно за промени, сепак доволно кога ќе е потребно да се искрата која ќе го запали огнот и ќе го поведе народот кон својот национален бунт и борба за слобода.
Денес ни спремат ново понижување од УЧК, денот кој остана запаметен по нивен катастрофален пораз и бегање како пички 14 Март, ќе го претворат во нивен херојски ден и огромна победа со стиснување на зелено копче со кое ќе ја погребаат Македонија.
На нас свесните Македонци ни останува борбата да се бориме да го освестиме заблудениот народ со испрани мозоци, да му покажеме дека дур тие војуваат едни против други за Преродба или Живот му слугуваат на УЧК и остварувањето на нивните цели.
Време е да се стави крај на поделбата помеѓу Македонците и обединети да тргнеме да си ја повратиме државата назад.
Се што сме изгубиле од кукавици и предавници, може да го повратиме со храброст и мудрост, градејќи силен борбен национален дух.
No comments:
Post a Comment